.
Ja ik heb nu helemaal geen zin in ijs natuurlijk. Ik zit buiten, maar het is knap fris. Ik was hier voor tienen, en op een bordje stond tien uur open, dus ik ben maar op het terras gaan zitten.
Tja verder nog niks meegemaakt. 't Is nog vroeg.
Roermond, twee uur
Ik ben zo'n beetje de enige die nog op een terrasje zit, mijn twee terrasgenoten zijn net naar binnen gegaan toen de zon achter een wolk verdween. Het weer is wel aardig vandaag trouwens. Droog i.i.g.
Oh ik ben vergeten te vertellen dat ik een paar dagen geleden 54 kilometer per uur ging, van een heuvel af, zonder te trappen. Ja dat interesseert jou niks natuurlijk, maar ik wil het graag vertellen. Zo hard ben ik nog niet eerder gegaan.
Wat ook lekker is: als je op een bospaadje rijdt (bij Apeldoorn was het geloof ik), en je bent al een kwartier zwaar aan het trappen ook al is aan het weggetje en de bomen ernaast niet te zien dat je een heuvel op gaat, en dan, dat je vanzelf steeds harder en harder gaat. En even rustig achterover kan gaan zitten en kijken hoe lang het aanhoudt. Terwijl het weggetje nog steeds keurig recht lijkt.
Alleen staat er dan onderaan het heuveltje altijd weer een slagboom of een gezin met een kinderwagen, even uitvieren gaat bijna nooit op een of andere manier.
Vanmorgen heb ik trouwens wel vijf adressen in Maastricht gebeld voordat ik er één had (buiten Maastricht, in Berg en Twijfel of hoe heet het precies) die niet vol zat. Blijkbaar is een donderdag buiten het seizoen in Maastricht toch nog moeilijk.
Kwart voor vijf, Sittard
Ik was aan het fietsen, kwam er een andere fietser achterop, hij dreigde me in te halen dus ik bleef maar rechts houden op het smalle fietspaadje, blijft 'ie een kwartier lang vlak achter me hangen. Echt dicht tegen me aan, en ik bleef toch maar rechts houden dus ik moest ook extra opletten, nou ja hij werkte knap op mijn zenuwen.
En toen hoorde ik iets plasticigs. Ik dacht laat ik iets vallen, of laat hij iets vallen, nou ja ik heb niks dat kan vallen dus ik rij maar door. Als ik rem heb ik ook gelijk die mafkees over me heen waarschijnlijk.
Vijf minuten later voel ik eens naar mijn telefoon, inderdaad, was weg.
Dat was dus echt wel zijn schuld.
Aan de andere kant had ik nu een reden om om te draaien en van die mongool af te zijn.
Later passeerde ik een erg lelijk huis met een bordje "onze droom." Die arme mensen hadden een keer een nachtmerrie gehad over een heel lelijk huis, en jaren later wonen ze er zelf! Eng is dat.
Nu maar weer een terrasje, met een Chouffe Bok. Valt een beetje tegen.
Doorgefietst, met een beetje haast nu, ik zou voor zeven uur bij het slaapadres zijn. Dat haal ik wel denk ik, maar ik heb niet zo veel speling als ik dacht. Urenlang wind tegen, is het probleem.
Ik weet niet wat het is met Limburg, om de zoveel tijd staat er zo'n geblindeerd of dichtgetimmerd huis langs de weg met "Club Eva" d'r op of iets dergelijks. Men's Club, zaterdag en zondag swingers night. Ziet er allemaal heel dubieus uit. Ik geloof dat ze dat in België ook veel hebben.
"Onze droom" zag er ook een beetje zo uit. Dat wil je toch niet. Nou ja het is hun droom.
Ik moet naar Berg en Terblijt, en rond half zeven sta ik in Berg. Helaas is mijn bestemming in Terblijt, en dat is nog een kilometer of twee steil omhoog. Raar dat ze het dal "Berg" noemen trouwens. Ik fiets me een ongeluk in de laagste versnelling en ben nog net op tijd in Terblijt.
De accomodaties zijn idioot goed trouwens, voor zeventien euro per nacht. Ik heb nu een compleet huisje voor mezelf, met op de begane grond toilet en badkamer, en boven een kamer met zithoek, televisie en koffie- en theezetapparaat. En morgen uitgebreid ontbijt. Tenminste dat was het op de andere adressen.
Gegeten in de Potkachel iets verderop, was wel lekker. Franse kwiezien, geloof ik. Na het eten ga ik nog even in de rooklounge zitten (de Winston Churchillzaal), de eigenaar mag daar dan niet bedienen maar wel naast je komen zitten en dom lullen. Nou ja dat viel ook wel weer mee.
Toen ik binnenkwam had ik de TV uitgezet, maar even later komt een stel bouwvakkers binnen (volgens mij wordt het restaurant verbouwd, morgen beginnen ze weer om kwart over zes) en zet de TV op voetbal. Iedereen schijnt elkaar te kennen, het wordt gezellig, totdat een dame binnenkomt die er schijnbaar ook bij hoort, en zegt dat ze net ruzie heeft gehad met haar beide broers. Iedereen valt stil en volgens mij ben ik de enige die durft te grijnzen, ze zegt het zo plompverloren, maar ze wil het niet verder uitleggen. Ja dan komt de conversatie weer wat moeilijk op gang, maar na een tijdje loopt het wel weer.
Ik zit er trouwens compleet als buitenstaander bij en ik heb niet veel te zeggen, volgens mij vinden ze me een beetje raar. Of misschien is dat alleen mijn idee. Maar ik laat me niet kennen en bestel nog een pilsje, er is waarschijnlijk toch verder weinig te doen in dit dorp. Maar ik kom er toch niet echt tussen dus na dat pilsje ga ik ook maar.
Oh ja, "pemperen." Vluchtelingen en werklozen en criminelen en zo worden te veel gepemperd in dit land. Er was een Irakese vluchteling op een brug geklommen, in Nijmegen, en toen had het verkeer uren stil gelegen. En dat was heel erg, van dat verkeer.
Ja jezus, criminelen mag je van mij opsluiten, en werklozen aan het werk zetten voor zover dat gaat (vooral als ze kunstenaar zijn), maar als iemand uit een oorlogsgebied moet vluchten en dan geestelijk zo in de knoei raakt dat 'ie zelfmoord wil plegen, dan moet je even niet zeiken dat je wat later thuis komt hoor. Rij dan maar even om.
Vijf voor twaalf, ik ga zo slapen. Morgen een dagje Maastricht, en 's avonds naar mijn meisje. Dat is dan de afsluiting van de vakantie.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten