Aanvulling op de vorige post

.

Ik ben maar op Twitter gegaan, kan ik daar mooi iedere idiote gedachte die er in mijn hoofd opkomt gelijk op internet gooien. En dan kunnen andere mensen het ook makkelijker negeren, da's een groot voordeel ervan. Ik verwacht ook niet dat het iemand wat boeit wat ik van minuut tot minuut doe, maar ik vind het wel lekker om het toch even van me af te kunnen schrijven.

Okee dit heeft echt niks met fietsen te maken. Sorry. Dit soort onzin komt dus voortaan alleen op Twitter, dan hoeft het hier niet.

.

Nog even achteraf

.

Ik stond net bij de shoarmatent, er gebeurden wat kleine dingen en ik stond al te bedenken hoe ik dat in mijn blog ging zetten. Oh nee, ik ben niet meer aan het fietsen. Pff ik moet ook niet zo iemand worden die iedere kleine gebeurtenis gelijk op d'rlui weblog zet, alsof het allemaal heel boeiend is. Of ben ik al zo iemand?

Zo, even een paar foto's toegevoegd aan het vakantieverhaal.

Hier geldt trouwens ook weer, het is waarschijnlijk beter als je begint met lezen bij het begin, donderdag 25 september (klik hier), en niet direct hieronder bij het einde. Tegen het eind begin ik namelijk af en toe behoorlijk oeverloos te bazelen, dat komt omdat ik dan met mijn laptopje de hele dag in de stad rondhang en niet veel beters te doen heb dan iedere idiote gedachte die in mijn hoofd opkomt maar neer te typen. En volgens mij kan je daar beter langzamerhand naartoe werken dan zo middenin te vallen. Ach nou ja, doe ook maar waar je zin in hebt.

.

Vrijdag 5 oktober

.

Ik dwaal af

Als ik thuiskom begin ik een nieuw weblog (alweer): Wat is stom en waarom (waaromdan.blogspot.com). Kan ik me lekker afreageren op alles dat me irriteert. Ten eerste: Alles dat in tijdschriften staat. Daar staat zo veel onzin in. Daarna wellicht boekhandels, daar stond ik net en kreeg ik het idee. Kluun en Nicci French (vijfhonderd keer dezelfde, ze hadden er een muur van gebouwd), Arnon Grunberg en hoe heten ze, altijd alleen maar overal hetzelfde. Ze verdienen het pretentieuze imago niet meer dat ze toch nog hebben, alsof een boek lezen automatisch beter en intelligenter is dan alles dat de televisie kan laten zien.

Dat past ook allemaal in ons universele schuldgevoel, dat alles dat we doen altijd eigenlijk fout is. Ik zou meer moeten lezen, ik moet eigenlijk gezonder eten, vaker naar de sportschool, stoppen met roken, meer sociale dingen doen maar tegelijkertijd meer tijd voor mezelf nemen, bla bla bla bla bla.

Kijk, schuldgevoel kan best nuttig zijn, als het je stimuleert om iets te veranderen. Maar als je toch niet naar de sportschool gaat (wilt), niet stopt met roken, graag TV kijkt in plaats van te lezen, hou dan gewoon een keer op met dat schuldgevoel. Het heeft geen nut meer.

Als je wilt stoppen met roken, stop met roken. Maar blijf je niet tien jaar lang schuldig voelen als je toch niet stopt.

Ja nu denk je waarschijnlijk, hij heeft gelijk (want dat heb ik), ik zou me eigenlijk minder schuldig moeten voelen. Komt dat nog bij het rijtje. Ik moet meer dit, ik moet minder dat. Laat toch zitten. Relax. Of wees gespannen, als je dat liever doet. Whatever.

Even iets heel anders (maar weer eens), volgens mij is het de laatste tijd nogal onduidelijk wat het woord ironie eigenlijk betekent. Volgens Douglas Coupland is de betekenis van het woord in de laatste twintig jaar veranderd, in de Engelse taal tenminste. Ik heb nu een voorbeeld van wat ik vind dat het betekent.

Ik zat gisteravond in het restaurant, de Potkachel, en er stond ergens een verzoek om mijn mobiele telefoon uit te zetten. Dat wil ik best, maar ik heb dit toestel pas een week, ik heb het nog nooit uitgezet. Dus ik zat te knoeien met dat ding in het restaurant, maar er zit geen aan-en-uitknop op. dat gaat blijkbaar op een andere manier. Dus ik kon kiezen, een kwartier lang in een restaurant met mijn telefoon bezig zijn terwijl iedereen zich daar aan ergert, of het gewoon aan laten staan. Ik word toch nooit gebeld.

En volgens mij is dat ironisch, dat ik het beste in een restaurant mijn telefoon áán kan laten staan, zodat andere mensen er geen last van hebben.

Ik weet nu hoe het uit moet trouwens, je moet de 'ophangen' toets een tijdje vasthouden. Zo zet je het ook aan. Het ligt niet gigantisch voor de hand moet ik zeggen.

Oh ik zit nu in Maastricht, weer te typen op mijn laptop, het tweede terrasje al, best leuk. Ik heb geloof ik al iets gekocht, ben vergeten wat. Ja een kop koffie en een chocomel.

Drie uur, John Mullins Irish Pub

Net even voor tweejentwintig euro kaas gekocht, geiten-, abdij- en boeren-. Moet ik nog de hele dag mee lopen, hoop dat het niet smelt.

Ook drie boeken gekocht: the Island at the Center of the World, over Nieuw Amsterdam, the Red Button of Courage, en nog iets over hoe het Oosten het Westen ziet, iets van Al Qaida of zo.

Ik zat net even in een compleet lege kroeg, koffie verkeerd betekent daar blijkbaar dat je er iets vaag alcoholisch bij krijgt, in een klein glaasje met slagroom d'r op. Nou ja als je eenmaal iets "verkeerd" noemt kan je d'r alles mee doen natuurlijk, het blijft verkeerd.

Vijf minuten nadat ik zat werd de kroeg opeens overspoeld met volk, de ambtenaren van het gewest van het nogwat hadden een dagje uit, en één van hen stond me nogal aan te staren, en knoopte een gesprek aan. Een oudere man.

Het bleek dat hij woont tegenover het adres waar ik vannacht geslapen heb, in de Lindenstraat in Terblijt. Hij was aan het uitleggen waar hij woonde en hij kwam steeds dichter en dichter bij. Ook letterlijk trouwens, hij hing bijna tegen me aan. Ik had bij de overburen overnacht? Ik had ook wel bij hem mogen slapen, voor gratis. Dat heb ik weer. Waarom zijn dat nooit mooie vrouwen die dat doen. Nou ja dan zou ik het ook niet vertrouwen.

In de Smoking Room van John Mullins, vier uur

Zitten er twee Almeloërs hier. Eentje had een tijd in Maastricht gewoond, dus ik vroeg hem of er nog iets is dat ik absoluut moet zien. Ze denken een tijdje na, dus het zal wel niet zo boeiend zijn. Oorlogsbegraafplaats Margraten, maar dat is een kwartier met de auto, en het regent weer. Jammer, dat was wel een Bob den Uyl-achtig uitje geweest.

En de barkeepermevrouw, zit er ook af en toe bij als ze niks te doen heeft.

Kwam ze er net bij zitten toen ik dat typte, de barkeeper / leuke vrouw. Ze bevestigde dat mijn pastelkleurige laptopje er inderdaad wel interessant uitziet. Da's meegenomen. Maar toen ik mijn vriendin noemde was ze binnen een seconde weg. Nou ja er kwam ook een klant binnen geloof ik. Maar ik moet het nog een beetje leren, dat onschuldig flirten (onschuldig! echt waar! anders schrijf ik er hier niet over, toch).

Ik ga even wat eten. Gehaktballetjes, met Cheddar erin of zo. En nog een Kilkenny. Ze hebben een indrukwekkende whiskykaart trouwens. Uitgesplitst naar Highland Lowland Speyside wat is het allemaal, Auschgentoghchsjes hoe schrijf je dat, en vanalles. Misschien neem ik er ééntje na het eten, als ik hier kan pinnen.

Kwart voor zes, John Mullins, Smoking Room

Gehaktballetjes met Cheddar gegeten. Honger bestreden. Ik zat hier net met een Schot en iemand met een sterk Schots accent die zei dat 'ie Frans was. De Schot ging weg en ik zeg, jij klinkt niet Frans. In het Engels. Hij zegt I can do ze French accent if you like, maar ik kan ook gewoon Nederlands. En Noors, vijf talen in totaal. Vloeiend. Hij was eigenlijk in Roermond geboren, maar in tien landen gewoond.

Ook in Schotland, dus hij heeft me een whisky aangeraden (Dalwhinnie), en nog zevenentwintig andere als ik ooit in Schotland ben. Daar kan je ook mooi fietsen zei 'ie. Goed idee.

Stag's Breath, is whiskylikeur met honing. Ik zal es kijken als ik daar ben. Ik heb nu maar een Dalwhinnie voor me trouwens, en een koffie verkeerd.

Maastricht Centraal Station, rond half zeven

Er staat een jonge vrouw met een kort rokje op een ventilatierooster voor het station, precies die klassieke scène van Marilyn Monroe. In Some Like It Hot denk ik. Ik kijk naar het tafereel en herken Marilyn, en ik grijns. Dat ziet ze en het lijkt wel alsof ze precies weet wat ik denk want ze trekt gelijk haar rokje recht. Of misschien keek ik gewoon te veel naar haar benen.

De trein vertrekt. Ik ga naar Utrecht, naar mijn vriendin, afkicken van de vakantie.

Oh ik heb volgens de teller zeshonderd kilometer gefietst, en daar heb ik dertig uur over gedaan. Het totaal is nu bijna zesduizend kilometer.

.

Donderdag 2 oktober

.

Grubbenvorst, tien uur sogges

Ja ik heb nu helemaal geen zin in ijs natuurlijk. Ik zit buiten, maar het is knap fris. Ik was hier voor tienen, en op een bordje stond tien uur open, dus ik ben maar op het terras gaan zitten.

Tja verder nog niks meegemaakt. 't Is nog vroeg.

Roermond, twee uur

Ik ben zo'n beetje de enige die nog op een terrasje zit, mijn twee terrasgenoten zijn net naar binnen gegaan toen de zon achter een wolk verdween. Het weer is wel aardig vandaag trouwens. Droog i.i.g.

Oh ik ben vergeten te vertellen dat ik een paar dagen geleden 54 kilometer per uur ging, van een heuvel af, zonder te trappen. Ja dat interesseert jou niks natuurlijk, maar ik wil het graag vertellen. Zo hard ben ik nog niet eerder gegaan.

Wat ook lekker is: als je op een bospaadje rijdt (bij Apeldoorn was het geloof ik), en je bent al een kwartier zwaar aan het trappen ook al is aan het weggetje en de bomen ernaast niet te zien dat je een heuvel op gaat, en dan, dat je vanzelf steeds harder en harder gaat. En even rustig achterover kan gaan zitten en kijken hoe lang het aanhoudt. Terwijl het weggetje nog steeds keurig recht lijkt.

Alleen staat er dan onderaan het heuveltje altijd weer een slagboom of een gezin met een kinderwagen, even uitvieren gaat bijna nooit op een of andere manier.

Vanmorgen heb ik trouwens wel vijf adressen in Maastricht gebeld voordat ik er één had (buiten Maastricht, in Berg en Twijfel of hoe heet het precies) die niet vol zat. Blijkbaar is een donderdag buiten het seizoen in Maastricht toch nog moeilijk.

Kwart voor vijf, Sittard

Ik was aan het fietsen, kwam er een andere fietser achterop, hij dreigde me in te halen dus ik bleef maar rechts houden op het smalle fietspaadje, blijft 'ie een kwartier lang vlak achter me hangen. Echt dicht tegen me aan, en ik bleef toch maar rechts houden dus ik moest ook extra opletten, nou ja hij werkte knap op mijn zenuwen.

En toen hoorde ik iets plasticigs. Ik dacht laat ik iets vallen, of laat hij iets vallen, nou ja ik heb niks dat kan vallen dus ik rij maar door. Als ik rem heb ik ook gelijk die mafkees over me heen waarschijnlijk.

Vijf minuten later voel ik eens naar mijn telefoon, inderdaad, was weg.

Dat was dus echt wel zijn schuld.

Aan de andere kant had ik nu een reden om om te draaien en van die mongool af te zijn.

Later passeerde ik een erg lelijk huis met een bordje "onze droom." Die arme mensen hadden een keer een nachtmerrie gehad over een heel lelijk huis, en jaren later wonen ze er zelf! Eng is dat.

Nu maar weer een terrasje, met een Chouffe Bok. Valt een beetje tegen.

Doorgefietst, met een beetje haast nu, ik zou voor zeven uur bij het slaapadres zijn. Dat haal ik wel denk ik, maar ik heb niet zo veel speling als ik dacht. Urenlang wind tegen, is het probleem.

Ik weet niet wat het is met Limburg, om de zoveel tijd staat er zo'n geblindeerd of dichtgetimmerd huis langs de weg met "Club Eva" d'r op of iets dergelijks. Men's Club, zaterdag en zondag swingers night. Ziet er allemaal heel dubieus uit. Ik geloof dat ze dat in België ook veel hebben.

"Onze droom" zag er ook een beetje zo uit. Dat wil je toch niet. Nou ja het is hun droom.

Ik moet naar Berg en Terblijt, en rond half zeven sta ik in Berg. Helaas is mijn bestemming in Terblijt, en dat is nog een kilometer of twee steil omhoog. Raar dat ze het dal "Berg" noemen trouwens. Ik fiets me een ongeluk in de laagste versnelling en ben nog net op tijd in Terblijt.

De accomodaties zijn idioot goed trouwens, voor zeventien euro per nacht. Ik heb nu een compleet huisje voor mezelf, met op de begane grond toilet en badkamer, en boven een kamer met zithoek, televisie en koffie- en theezetapparaat. En morgen uitgebreid ontbijt. Tenminste dat was het op de andere adressen.



Gegeten in de Potkachel iets verderop, was wel lekker. Franse kwiezien, geloof ik. Na het eten ga ik nog even in de rooklounge zitten (de Winston Churchillzaal), de eigenaar mag daar dan niet bedienen maar wel naast je komen zitten en dom lullen. Nou ja dat viel ook wel weer mee.

Toen ik binnenkwam had ik de TV uitgezet, maar even later komt een stel bouwvakkers binnen (volgens mij wordt het restaurant verbouwd, morgen beginnen ze weer om kwart over zes) en zet de TV op voetbal. Iedereen schijnt elkaar te kennen, het wordt gezellig, totdat een dame binnenkomt die er schijnbaar ook bij hoort, en zegt dat ze net ruzie heeft gehad met haar beide broers. Iedereen valt stil en volgens mij ben ik de enige die durft te grijnzen, ze zegt het zo plompverloren, maar ze wil het niet verder uitleggen. Ja dan komt de conversatie weer wat moeilijk op gang, maar na een tijdje loopt het wel weer.

Ik zit er trouwens compleet als buitenstaander bij en ik heb niet veel te zeggen, volgens mij vinden ze me een beetje raar. Of misschien is dat alleen mijn idee. Maar ik laat me niet kennen en bestel nog een pilsje, er is waarschijnlijk toch verder weinig te doen in dit dorp. Maar ik kom er toch niet echt tussen dus na dat pilsje ga ik ook maar.

Oh ja, "pemperen." Vluchtelingen en werklozen en criminelen en zo worden te veel gepemperd in dit land. Er was een Irakese vluchteling op een brug geklommen, in Nijmegen, en toen had het verkeer uren stil gelegen. En dat was heel erg, van dat verkeer.

Ja jezus, criminelen mag je van mij opsluiten, en werklozen aan het werk zetten voor zover dat gaat (vooral als ze kunstenaar zijn), maar als iemand uit een oorlogsgebied moet vluchten en dan geestelijk zo in de knoei raakt dat 'ie zelfmoord wil plegen, dan moet je even niet zeiken dat je wat later thuis komt hoor. Rij dan maar even om.

Vijf voor twaalf, ik ga zo slapen. Morgen een dagje Maastricht, en 's avonds naar mijn meisje. Dat is dan de afsluiting van de vakantie.

.

Nog een dag

.

Woensdag is het geloof ik, drie uur 's middags, Hertog Jan brouwerij, Arcen

Vanmorgen om half negen ontbeten, bedacht dat ik niet genoeg geld bij me had om te betalen voor de overnachtingen, en de pensionhouder had een afspraak dus dat werd een beetje stressen, ik stond op straat voordat ik er erg in had. En ik had nog geen overnachting voor vanavond geregeld, dus dat moest ik maar buiten doen.

Verder was de pensionhouder erg vriendelijk en toeschietelijk trouwens, ondanks dat hij een afspraak had schonk hij me nog eens koffie in en zei dat ik rustig aan mocht doen, dus ik neem hem niets kwalijk, maar uiteindelijk was ik toch een beetje gehaast en gestresst, en dan blijft dat meestal wel een tijdje hangen als ik zo de dag begin.

Ik kom nu een beetje tot rust, in de Arcense Stoombierbrouwerij. Tenminste, zo heette de Hertog Jan brouwerij vroeger. Nu zit er geen stoom meer in, denk ik.

Maar ik heb wel nog steeds een beetje het idee dat er nog een ander bier hier vandaan komt. Arcener iets, iemand een idee? Ik heb ook geen internetcontact hier.

Ik zit nu aan een Hertog Jan Bock. Ze hebben ook Lentebock, de grappenmakers.

Tijdje later: ik heb nu een Hertog Jan Weizener. Ik hou je op de hoogte. Ik zit hier wel verdomd goed trouwens, en mijn logeeradres is nog iets van een kwartiertje fietsen (Velden), dus ik blijf hier nog even. Je kan hier ook eten, en de kaart ziet er goed uit.

Statiegeld Pauwels Kwak glas: tien euro of uw linkerschoen.

De muziek is ook lekker. Antiek, tussen jaren zestig en tachtig ongeveer. Nu Crimson and Clover.

Iedere keer als ik even ga roken moet ik de deuren naar het terras van het slot halen, je kent dat systeem wel, van die tuindeuren met zo'n hendel en een stang, en die kan ik van buiten niet weer dicht doen. En het waait als een gek (het is met een klap herfst geworden, jesses wat een omslag), dus die deuren klapperen en waaien open als ik er niet met mijn hele gewicht tegenaan ga staan. Dus het is wat krampachtig roken.

The Mighty Quinn. Ik mag het wel hier.

Even met een inboorling gepraat, blijkbaar wordt Arcener in Breda gemaakt. De Drie Hoefijzers, iets met Oranjeboom, ik weet het niet. Ik wil het niet weten.

Fietsroute LF3 (a of b) gaat van Nijmegen naar Maastricht, via Venlo (zegt 'ie), misschien volg ik die morgen naar Maastricht. Maar dan komt er wel veertig kilometer bij of zo, ik vind die kortere afstanden ook wel even lekker.

Oh even gegeten trouwens, een Oerhammetje. Elders op deze site kan je lezen dat ik in Brugge ook een hammetje at, ik maak maar een label “hammetje” denk ik. Ook deze was lekker, hetzelfde idee als die Belgische. Op zuurkool, met mosterdsaus of zo. En weer een ongegeneerde klont vlees met een bot eruit. Lentebock bij gedronken.

Silence is Golden. Nu overdrijven ze een beetje.

Koffie gedronken, nog een Bock (herfst), die was het lekkerst, en naar het pension gefietst. Gedouchet, en tegen half acht nog even weer de deur uit gegaan.

Ik was half van plan om naar Venlo te gaan (ik zit in Velden, dat ligt er dicht bij), maar het regent weer en ik was wel moe dus ik ben maar ik Velden gebleven. IJscoupe gegeten met prijswinnend abrikozen-ijs en warme abrikozencompote, en abrikozen d'r bij ook nog, was wel aardig. In Grubbenvorst, of een dergelijke vergezochte naam, aan de andere kant van het pontje hier, schijnt een erg goede ijszaak te zitten, daar fiets ik morgen maar langs.

Nog een Irish Coffee, dan val ik bijna in slaap dus half tien zit ik in het pension dit nog even te typen.

Ik ga logo's ontwerpen voor fictieve producten denk ik. Lijkt me leuk. Bier, sigaretten, kauwgom.

.

Dinsdag, een of andere datum, Nijmegen

.

Regen, besloten een dag in Nijmegen te blijven. Ik zit nu in 't Vlaams Arsenaal, koffie drinken en even droog zitten, en de groep naast me heeft de laptops tevoorschijn gehaald, en aangezien er leuke vrouwen bij zitten heb ik die van mij ook maar even gepakt, om indruk te maken. Ik geloof niet dat het werkt.

Op de één of andere manier ben ik opeens meer met vrouwen bezig nu ik een vriendin heb. Raar is dat. Nou ja ik kan wel ontspannener met ze praten, ik hoef tenslotte niks van ze. En het blijft toch fascineren, vrouwen.

Voor een Vlaams Arsenaal hebben ze weinig bijzondere bieren, zo op het eerste gezicht. Oh ze hebben nog een bierkaart. Nou ja het is half elf 's ochtends, maar ik doe vast wat vooronderzoek.

Misschien schrijf ik nog eens een boek, De Vrouw in Al Haar Facetten. Ik weet tenslotte niks van ze, dus ik ben de aangewezen persoon om ze te onderzoeken. Lijkt mij dan. Maar misschien kan ik dat beter doen als ik ooit weer vrijgezel raak, hoewel dan worden ze weer schuw.

Tja ik moet toch eens een boek schrijven, dus waarom dan niet een onderwerp dat me interesseert. En niemand durft dat verder toe te geven, onder de heteroseksuele mannen, dat ze vrouwen interessant vinden, dus daar kan ik me onderscheiden.

Misschien moet ik eens een voorbeeldhoofdstuk schrijven, indienen bij een uitgever en dan gesubsidieerd onderzoek doen. Een paar maanden betaald op zoek gaan naar de vrouwen van dit land. Het zal zwaar zijn, vrouwen schijnen te kunnen overleven onder de meest barre omstandigheden, en je wint niet snel hun vertrouwen, maar daarom juist is er onderzoek nodig. Er is nog te weinig bekend over deze toch alomaanwezige soort.

En ik ken er ééntje die ik nog veel nader wil onderzoeken. Ik denk dat ik daar maar eens begin. Als je een tijdje niks van me hoort, bel dan mijn uitgever en zeg dat ze meer geld sturen. Of laat dagelijks een pizza bezorgen bij mijn meisje.

Tien minuten later, in een ander café

Ik heb vijf minuten buiten gelopen (ik moet toch ook roken), in de miezerige regen, en maar weer binnen gaan zitten met een chocomel. Aan de Waal, geloof ik. Ik zal het eens vragen, de serveerster is een vrouw. Pff ik word wel erg single-minded opeens.

Tja ik moet het boek nog schrijven, maar ik kan de eindconclusie al zo'n beetje aan zien komen. Dat wordt zoiets van “ik begrijp ze nog steeds niet.” Of “ze zijn allemaal verschillend.” Ja jezus dat is niet de bedoeling. Ik ga mooi keiharde conclusies trekken. Theorieën ontwikkelen, stellingen poneren, modellen bouwen.

Nou zit ik met Weird Science in mijn hoofd. Die film. Over twee pubers die met hun computer (een Commodore 64 of zo, ik bedoel tegenwoordig heeft mijn telefoon meer capaciteit dan zo'n ding) de ideale vrouw ontwerpen en bouwen. Nou ja, die functie heeft mijn telefoon ook, maar dan betaal je weer extra voor een abonnement met moleculaire herstructurering. Zo pakken ze je.

Oh ja maar daar moest ik dus aan denken door de term “modellen bouwen.” Ik bedoel als je het over vrouwen hebt... Ach laat maar zitten.

Het is alweer twaalf uur. Tijd voor een sigaretje, en... tja, een kroegje waarschijnlijk.

Vijfentwintig minuten later, dezelfde kroeg

Sta ik weer met een stel mannen te praten, tijdens mijn rookpauze. Zo wordt mijn onderzoek niks natuurlijk.

Ik denk dat ik me voorstel met “ik doe onderzoek naar gender-specifieke diversificatie binnen de eigen soort, voor de Universiteit van Harderwijk.” Volgens mij zat dat wel eens in het Klokhuis, dat Aart Staartjes zich voordeed als een onderzoeker verbonden aan de Universiteit van Harderwijk. Volgens mij is de grap dat daar geen universiteit is, tenminste daar ging ik altijd van uit, maar ik zal het voor de zekerheid even checken. Misschien is 'ie onderhand opgericht door een fanclub op internet. Misschien kan ik een eredoctoraat krijgen of zo. En een pasje. Anders maak ik die zelf wel. Leuk, kan ik een logo ontwerpen.

Hoe zet je een onderzoek op? Ik zal het mijn gestudeerde vrienden eens vragen. Sander weet dat wel, of de gehele filmclub. Aaron bijvoorbeeld, die heeft al zeven studies gedaan of daaromtrent. Fucking Yale, fer chrissake.

Die hebben trouwens ook wel behoorlijke onderzoeksbudgetten, universiteiten. En als ik er gelijk een documentaire over maak komt de Nederlandse overheid ook nog wel met een filmfonds of zo.

Misschien kan ik gelijk onderzoek doen naar subsidies in Nederland. Voor het boek “Gratis Geld Voor Dummies.”

Of zijn het juist de smarties die het geld loskrijgen? Zou best kunnen. Dan ben ik de dummy, dat ik nog mijn eigen koffie moet betalen hier.

Feit: een vrouw in de bediening ontvang gemiddeld veertig procent meer aan tips dan een man. Tenminste, dat zou best kunnen. Ik heb het niet onderzocht of zo. Maar het geeft toch stof tot nadenken.

Tip: Da's Engels voor fooi.

Vier uur 's middags, een andere kroeg

of Grand Café, of whatever. Op het terras, in de regen, onder de parasol. In de tussentijd het fietsmuseum bezocht (Veloramazilla, of zoiets), ik ben tenslotte op fietsvakantie. En in het diaviewer-apparaat bij het Belvedere op de berg zat een foto van in het museum, met wat vroege modellen ligfietsen. Hadden ze net de foto uitgezocht van die twee ligfietsen die er staan. Maar het was verder wel interessant, vooral om bij de vroege experimentele modellen te proberen na te gaan hoe de aandrijving, sturing en remmen werken. Toen het mechaniek nog niet vastlag vonden ze soms wat behoorlijk inventieve constructies uit, sommige waren totaal niet te begrijpen.



Toen ik wegging kwam er net een bus bejaarden binnen, ik ben wel in het seniorencircuit beland. Vanavond bingo.

Later nog alles dat me lekker leek weggehaald uit een chocoladewinkeltje, maar tegen dat je dit leest is dat wel op lijkt me.

Mijn nieuwe hobby: op de tafel obscene vormen maken met de kringen van het bierglas. Maar ik denk dat ik de mogelijkheden wel snel uitgeput heb.

Update kwartiertje later: ik ben maar binnen gaan zitten om niet weg te waaien of te bevriezen. En er zit een leuke vrouw naast me dus ik heb de laptop maar weer tevoorschijn gehaald. Niet dat een laptop nog indruk maakt tegenwoordig, maar misschien dat een pastelkleurige mini-laptop toch nog iets uithaalt. Dat ik gevoelig en intellectueel lijk of zo.

Ik weet, ik weet, ik heb een vriendin! Ik zal haar ook heus wel op de hoogte stellen van mijn escapades, of hoe zal ik het noemen. Mijn interesse in het esthetisch correcte geslacht. Maar ach, dat weet ze al. En ze zal dit ook wel lezen.

Sorry Timon, ik vind vrouwen interessant. Dan moet je maar niks beginnen met een hetero. Man. Een hetero-man. Een femifiel.

Het is nog even wennen, dat niet vrijgezel zijn. Ik zie bijvoorbeeld opeens allerlei posters voor interessante singles-bezigheden. Sterker nog, of even sterk, tijdens onze eerste date in Utrecht hing er een poster voor een singles-filmavond.

!!

Romantische horrorfilms, zullen ze wel vertonen lijkt me.

Half zeven, weer in het Vlaams Arsenaal. Even een Rodenbach van de tap, en als ze me een kans geven bestel ik nog een Duchesse de Bourgogne. Tot zover het bierlog.

Ik ben best moe. Zo even wat eten zoeken. Ik heb nog niks boeiends gezien kwa restaurants eigenlijk, maar ik heb er ook niet echt op gelet. Veel Grand café's en eetcafé's en zo, lijkt het.

Weet je, Nijmegen was altijd een gezellige, mooie stad. Dat is het nog wel een beetje, maar het centrum is nu wel voor negentig procent koopgoot. Als je een bewoner de weg vraagt dan geeft men je de route aan de hand van de MacDonaldsen die je passeert. Bakker Bart, Free Record Shop en Australian hebben de stad overgenomen. Stom.

Anyway, ik heb gegeten bij Gandhi (ieder Indiaas restaurant moet verplicht zo heten), was best lekker. Tandoori Lam Tikka. En vriendelijke bediening, de serveerjongeman (serveerster van het manlijk geslacht, sjees mijn vriendin heeft wel gelijk (natuurlijk heeft mijn vriendin gelijk), de taal is arm op dat gebied) legde mij utgebreid uit waar zijn favoriete kroegen zijn. Tussen de eerste MacDonalds en de tweede MacDonalds, kwam het op neer. Aan de ene kant winkels en de andere kant uitgaansgebied.

Op zoek naar de ene of de andere MacDonalds passeerde ik De Mug, daar zat bijna niemand maar de bierlijst klonk interessant. Dus naast de twee lokale stekelharige brilstudenten gaan zitten (ze vielen wel makkelijk te typeren, tja dat doen ze zelf), en de lokale specialiteiten geprobeerd. Eerst een Mariken Blond, van Nijmeegse brouwerij De Hemel, volgens de barkeeper maken ze dat bier slechts incidenteel, en daarna een Mug, in Zeeland door brouwerij hoe-heten-ze, van Lamme Goedzak ook, nou ja zoek ik later wel op, speciaal gebrouwen voor deze kroeg en de vestiging in Middelburg. Dus. Was wel lekker, ik ga ze verder niet recenseren.

Later op aanraden van het schaarse volk in De Mug nog even naar De Fuik geweest, daar was het vol op dinsdagavond zeiden ze. Dat viel wel mee, of tegen, d'r zaten drie pubermeisjes. Oh ja De Fuik was in het straatje tegenover de MacDonalds.

De barkeeper zei wat wil je drinken, toen zei hij la Chouffe, maar, zei hij, van de tap of uit de fles? Ik had nog helemaal niks gezegd, dus dan kan hij dat ook nog wel raden zou je denken. Maar nee, ik moest toch nog tap zeggen. Ik begon nu echt behoorlijk in te zakken, dus ik heb daarna nog één Jameson besteld (ze hadden geen White Russian), en tegen elf uur naar huis gegaan. In het pension het merendeel van mijn chocola opgegeten en dit nog getypt. En nu dit. Dit woord typ ik nu. Nee dit. Dit. Pff ik moet echt gaan slapen.

Morgen Venlo lijkt me, en overmorgen Maastricht.

.

Maandag, herfst 2008

.

De zomer is weg.

Ja hallo, ik ga weer fietsen en opeens is het mooie weer over. Regen, wind, vallende bladeren en grijze lucht. In Eefde dwarrelen er overal gele bladeren uit de bomen, en ineens valt er een flinke kastanje midden in mijn gezicht. Waar mijn neus zit. Midden op mijn neus dus. Schrik me dood.

Mijn eerste gedachte was: dat kan ik mooi op mijn weblog zetten, vinden ze leuk. Daarna pas: auw, en misschien is 'ie wel gebroken. Was 'ie niet trouwens.

Ik wou de route Hengelo-Delden-Goor-Lochem-Zutphen aanhouden, dat rijtje zit nog in mijn hoofd van dertig jaar geleden, zo ging de trein vanuit Enschede.

Na Goor kan ik geen bordjes richting Lochem vinden, maar wel naar Holten. En aangezien mijn nicht daar werkt, en het maar een klein eindje om is, en ik mijn nicht al jaren niet meer gezien heb, en ik van haar een paar treinkaartjes heb gekregen, nou ja gekocht tegen sterk gereduceerde prijs, besluit ik daar even langs te gaan.

Ze werkt op een vakantiepark dus dat is makkelijk te vinden. Ze heeft net pauze, dat komt goed uit, je weet natuurlijk niet of iemand tijd voor je heeft als je zo onverwacht op hun werk binnen komt vallen. Koffie gedronken en gekletst, zij leest ook dit blog. En haar zus ook, dus hoi allebei.

Na een tijdje verder gefietst naar Zutphen, koffie met een stuk vlaai, verder naar Bronckhorst, leuk dorpje, op een terras gezeten, pontje genomen, naar Doesburg, mosterdsoep gegeten (bekroonde mosterdsoep! in een mosterdsoepwedstrijd!), Doesburg verward met Domburg, waar Mondriaan geschilderd heeft, doorgefietst naar Nijmegen.

























Bij de pont kwamen twee paarden aan me snuffelen.






's Avonds even in de stad geweest, niet lang. Voor het eerst trouwens op een adres van Vrienden op de Fiets, is erg goed verzorgd. Een vriendelijke oudere man heeft een aantal kamers in zijn rijtjeshuis omgetoverd tot hotelkamers, met prima faciliteiten. Voor zeventien euro per nacht. Kan je niks van zeggen, behalve misschien "tering wat goedkoop."

Ik heb de neiging om op mijn taalgebruik te gaan letten nu ik weet dat heel mijn familie meeleest, maar jezus daar beginnen we niet aan hoor.

.

Zondag 28 september

.

Weer met mijn ouders naar het Hoogspel geweest, er was een concert van de harmonie, heet het geloof ik.

Bram was er ook bij, we hebben weer geroeid op de vijver. Op ons eiland kwamen we wat andere kinderen tegen, één van hen doopte het eiland spookeiland omdat Bram zijn lichtgevende spookje bij zich had. En liet zien natuurlijk.

Later mijn andere oom, die niet op het feest was, bezocht in het ziekenhuis. Hij mist tijdelijk een heup, hij had een kunstheup maar hij kreeg last van een virus, of bacterie, wat was het. Niet goed in ieder geval, hij moest al vijf weken liggen. Maar verder ging het relatief goed, begreep ik.

's Avonds breken de buren de boog weer af, deze keer hoeven ze geen drankje. Nou dan neem ik er wel één.

.

Zaterdag 27 september

.

Ik was het hele weekend in Hengelo, bij mijn ouders. En er was de hele tijd wel iets te doen, dus ik had helemaal geen tijd om dit dagboek bij te houden. Ik schrijf dit nu een week later, dus het wordt een beetje een korte samenvatting van wat ik me nog herinner. Het hoort ook eigenlijk niet bij het fietsverslag, ik heb nauwelijks gefietst.

Ten eerste waren mijn ouders natuurlijk veertig jaar getrouwd, daarom was ik er. Vandaag was het feest, van vijf tot negen. Voor het feest was ik nog even in de stad en kwam ik een vriendin tegen die ik al jaren niet meer gezien heb. Bijgepraat, was leuk.

Dan het feest, op het Hoogspel heet het geloof ik. Nina was er natuurlijk, mijn nichtje van een paar maanden oud, en haar broers Bram en Lukas. Bram heeft voor het bruidspaar gespeeld op zijn trombone, en Lukas heeft iedereen kastanjes gegeven.

Verder heb ik met Bram en Lukas op de vijver geroeid, met Lukas en Bram in het donker door het bos gewandeld, met Lukas in de speeltuin geweest, met Bram een klimwedstrijd gehouden.

Oh, er waren geloof ik ook nog andere mensen. Mijn ouders, mijn zusje en mijn zwager, één oom en twee tantes, de buren en vrienden van mijn ouders. Was erg gezellig.

En allerlei mensen die deze website lezen, blijkbaar. Hallo allemaal.

's Avonds kwamen de buren weer langs met een of andere smoes, moesten weer wat te drinken hebben. Het lijkt wel feest of zo.

.

Vrijdag 26 september

.

Afscheid genomen van Mijn Meisje (na zware onderhandelingen zijn we overeen gekomen dat ik haar soms zo mag noemen, echter niet tegen haar gezicht), richting Amersfoort gefietst. Kon ik gelijk al niet vinden, na een tijdje zat ik in Driebergen. Nou ja volgens mijn kaart is dat maar een beetje om, maar het is geen goed begin. Kopje koffie gedronken op een terrasje, en dat zette de toon voor de rest van de dag.

Terrasje in Amersfoort, terrasje in Apeldoorn, terrasje in Deventer, hapje gegeten in Goor (op een terrasje), en toen ik eindelijk in Hengelo was ben ik maar eerst even op een terrasje gaan zitten. Steeds in de zon trouwens.

Da's een korte samenvatting, ik zal nog even iets meer uitweiden. Ja sorry dat doe ik nou eenmaal.

Tussen Apeldoorn en Deventer werd ik ingehaald door een andere ligfietser. Ik ga ook niet zo heel hard. Maar bij het stoplicht kwam ik weer naast hem staan, en raakten we aan de praat. Hij werkte in Apeldoorn en woonde in Deventer, en sinds een week had hij daarvoor een ligfiets. We naderden Deventer, en ik zei dat ik daar een terrasje ging zoeken. Hij zei dat hij ook met zijn vriendin op een terrasje ging zitten. Toen viel er een stilte, dus heb ik mezelf maar uitgenodigd om er bij te komen zitten. Ja wat moet ik anders, vlak naast hem op een ander terrasje gaan zitten?

Hele tijd met Joost en zijn vriendin gekletst, over ligfietsen en andere dingen, was gezellig. Een Leffe Blond gedronken, ik begon in te dutten in het zonnetje met het biertje, maar ik moest nog tig kilometer. Dus uiteindelijk maar afscheid genomen, en het laatste stuk gefietst. Ik was na achten in Hengelo, en 's ochtends om negen uur was ik vertrokken, dus een lange dag.

's Avonds zit ik bij mijn ouders, en na een tijdje horen we iets buiten, de buren zijn een boog voor de deur aan het maken voor het veertigjarig huwelijk. Daarna komen ze nog binnen voor een drankje, en dan nog een paar.

.

Vakantie 2008, dag 1 (donderdag 25 september)

.

Vertrokken 12 uur, gestresst, ontbeten Zwanenburg, kopje koffie Ouderkerk a/d Amstel 1 uur, doorgefietst langs de Vecht, mooi weer, stress, uurtje of drie, vier in Utrecht, drankje op Neude, Lunetten gezocht, kon niet vinden, toch gevonden, vriendin vastgehouden, tot rust gekomen, alles toch nog goed.

Timon had 's ochtends een onsterflijke opmerking, maar die ga ik hier niet neerzetten. Niet geschikt voor jonge kinderen.

.

Updates 'R' us

Er was al een tijd een schroefje los van waar een spaak vastzit (hoort te zitten) aan de velg. Ik heb 'm zaterdag eindelijk gerepareerd, en in het proces twee lekken in de binnenband geprikt en ontdekt dat alle andere spaken ook behoorlijk los zitten en het wiel nogal scheef loopt. En dat mijn spaakbevestigingsschroefjesaandraaiapparaatje (scrabble, of galgje?) niet werkt.

Volgens mij zit daar een soort van levensles in, ik weet alleen nog niet welke. Mogelijke kandidaten:

- Slapende honden niet wakker maken
- Ik ben niet handig
- It never rains but it pours
- Shit happens
- Levenslessen zijn bullshit, repareer je fiets mongool

Ik denk dat ik het op die laatste houd. Er kan niet gestemd worden.

Update-je

Tja, al een tijd geen serieuze tochten meer gemaakt. Af en toe naar het strand, en naar de stad, dat is het wel zo'n beetje. Valt weinig over te zeggen.

De teller is net de 4000 km gepasseerd, dus ik fiets wel, maar d'r gebeurt weinig interessants.

Vrijdag 2 mei

Uitgeslapen tot tien uur, dan de Gouden Gids gepakt en een paar hotels gebeld, en alles zit voor vanavond ook al vol. Ik zou de hele dag kunnen zoeken om toch nog de laatste kamer te vinden, en natuurlijk weer meer te betalen dan ik van plan was, en onderwijl niet op een terrasje zitten met een pintje, maar fuck het. Ik ga wel terug naar Nederland, België zit blijkbaar vol.

Ik stap weer op mijn fiets (de band is natuurlijk weer leeg, en natuurlijk staat ook hier een bus met draaiende motor) en tijdens het fietsen overdenk ik mijn mogelijkheden. Ik wil niet weer de hele dag fietsen, ik wil een terrasje, dus eigenlijk is Vlissingen de beste optie. Maar als je je verheugd hebt op Belgisch bier in Brugge steekt Vlissingen toch wat schraal af, dus fuck het nogmaals, ik ga naar huis. Ik pak gewoon de trein in Vlissingen.

Ik verlaat Brugge in wat ik denk dat ongeveer de juiste richting is (het noorden), in de verwachting dat ik wel bordjes tegen zal komen om me te kunnen oriënteren. Nee dus. Tenminste, pas na tien kilometer staat er een bordje naar een heel klein plaatsje dat ik op de heenweg ook passeerde, dus dat komt dan weer goed uit (en blijkbaar had ik de richting goed gegokt), daar ga ik heen. Er loopt trouwens een vaart van Brugge naar Sluis ("Vaart van Brugge naar Sluis" heet 'ie) (oh volgens internet heet het de Damse Vaart) (ik zweer, op mijn kaart staat Vaart van Brugge naar Sluis), en aangezien ik naar Sluis moet kan ik die gewoon volgen. Maar dan moet ik 'm eerst vinden. De bordjes helpen niet, dus ik besluit even na te denken. Het is precies twaalf uur, dus de zon staat in het zuiden (toch?). Nederland is in het noorden, dus hop, mijn schaduw achterna. De volgende keer neem ik een kompas mee trouwens.

In de richting van mijn schaduw zie ik verderop een rij populieren zoals die op de heenweg langs de vaart stonden. Dus klaar, right? Rong.

Ik vind de vaart, niks aan de hand, en ik let verder niet op de zon. Het enige is dat het fietspad opeens aan de andere kant van de vaart is ten opzichte van de heenweg. Maar op de heenweg heb ik niet de hele vaart gevolgd, en hoeveel vaarten kunnen er zijn in dit gebied? Inderdaad, twee. (Ik moet toch wat vaker op de kaart kijken.) Deze staat loodrecht op de vaart die ik eigenlijk moest hebben.

Dus teruggefietst naar het kruispunt van de twee vaarten, en deze keer de juiste gevolgd. Hier stond trouwens om de kilometer een bordje doodlopende weg langs het pad, dus ik heb een tijd staan twijfelen, maar er gingen ook andere fietsers het pad in dus ik ben ze maar gevolgd.

Ondertussen moet ik trouwens iedere tien kilometer mijn achterband oppompen.

Sluis doorgefietst, daar zaten een heleboel toeristen op terrasjes. In Draaibrug wou ik even sigaretten halen, en drinken en zo. Ik fiets Draaibrug in, en tien seconden later fiets ik er weer uit. Okee het is een klein dorp, maar niet één winkel? Er is niet eens een kerk, ik wist niet dat dat bestond.

Doorgefietst naar Breskens (sigaretten gehaald in Oostburg), en toen kwam het einde van de reis wel erg in zicht, en het was erg zonnig trouwens, dus in Breskens nog even op een terras gezeten met een pilsje en een Irish coffee (achter elkaar, niet tegelijk). Maar toch, ik heb nog een dag terrasjes in Brugge tegoed. Of een vergelijkbare plaats.

Band opgepompt, veer naar Vlissingen, band opgepompt, trein naar Amsterdam, band opgepompt, naar huis gefietst. Onderweg nog een keer mijn band opgepompt. Elf uur 's avonds thuis.


Thuis een tijd geluld met Daniel, een Amerikaan, over fietsen. Hij was wel eens naar Middelburg gefietst. En ook een keer van L.A. naar San Francisco, in een week of zo. Volgens hem kon ik best de ligfiets meenemen naar Amerika, Californië bijvoorbeeld. Klinkt wel als een goed idee.

Zaterdag uitgeslapen.

Donderdag 1 mei (Hemelvaart)

Vanmorgen opgestaan. Dom natuurlijk. Maar wat moet je dan.

Mijn achterband was weer leeg. Op zich goed dat 'ie overdag niet leegloopt, alleen 's nachts. Dus fietspomp geleend, rond half tien trouwens. Ik pomp 'em op, en ik wil even luisteren of 'ie nou weer leeg loopt. Op dat moment parkeert er een busje naast me, en de bestuurder laat zijn busje EEN KWARTIER LANG met draaiende motor daar staan terwijl hij wat bestellingen aflevert of zo. Zo hoor ik geen flikker, dus ik wacht maar. Ik wist ook niet dat 'ie een kwartier weg zou blijven. Ik heb nog overwogen om gewoon zijn sleutel om te draaien, maar toch maar niet gedaan. Je weet nooit of 'ie niet net terug komt, en boos wordt.

HIJ boos? Jezus Christus.

Uiteindelijk ging hij weg, kon ik luisteren, was in orde, en ik kon vertrekken. Met het veer naar Breskens, en verder naar het zuiden. In Oostburg begint de regen neer te komen, maar ik ben net in Oostburg, dus ik ga binnen zitten met een koffie verkeerd. Anderhalf uur later regent het nog, dus ik besluit maar mijn regenpak aan te trekken en verder te fietsen. Vijf minuten later is het droog.


Ik kom nog door wat knusse plaatsjes, Aardenburg zag er geloof ik wel gezellig uit. Onderweg nog kangoeroe's gezien, een paar ezeltjes, en een ooievaar in een nest bovenop een gezellig wit huisje.

Dan eindelijk in België. Daar had ik gisteren al verwacht te zijn, als ik niet zo'n tegenwind had gehad. Ik besluit naar Brugge te gaan.


In België lijkt het landschap ineens een stuk mooier. Rond half zes ben ik in Brugge. Ik moet trouwens nu regelmatig mijn achterband opnieuw oppompen.

Ik besluit Raymond te bellen om hem te vragen een goedkoop hotel te zoeken op internet. Volgende keer zoek ik dat vantevoren uit, anders loop je maar te zoeken. Hij sms't er drie, ik zoek er twee op. Allebei vol. Het is Hemelvaart, en als ik de receptionist goed begrijp is de Dag van de Arbeid ook erg belangrijk in België, en omdat die samenviel met Hemelvaart hebben ze hem verplaatst naar morgen. Dus de Belgen hebben een lang weekend, en alle hotels zitten vol. En de winkels zijn morgen WEER dicht, dus ook de fietsenmakers. Voor mijn achterband.

De receptionist zoekt voor me in zijn computer naar een ander hotel, maar alles in de wijde omgeving zit vol. Terwijl ik met de receptionist praat belt Raymond, dus ik vraag hem over tien minuten terug te bellen.

Mijn beltegoed is trouwens op (stom stom stom), en in België verkopen ze geen Nederlandse KPN Prepay kaarten. Ik kan dus niet veel anders doen dan wachten tot Raymond weer belt, en hopen dat hij nog iets kan vinden. Die laat anderhalf uur op zich wachten, ik voel mijn kansen op een kamer langzaam verdwijnen. Als ze al bestonden.

Raymond belt en hij zoekt verder, en sms't wat adressen van hostels. Het zou toch wel heel handig zijn om te kunnen bellen, dus ik probeer nog een keer een telefoonkaart te krijgen, en de verkoper verkoopt me een simkaart met tien euro beltegoed van een Belgische provider. Maar dan heb ik dus een nieuw telefoonnummer, en kan ik mijn sms'jes niet meer zien. Ik bel Raymond met mijn nieuwe kaart, en vraag hem of hij telefoonnummers van die hostels naar mijn nieuwe nummer wil sms'en. Ondertussen herinner ik me wat adressen van hostels dus fiets ik daar maar heen. Vol, vol, vol.

Op zoek naar nog een hostel passeer ik nog wat hotels, dus probeer ik het daar nog even. Het loopt ondertussen al tegen half negen. In het NH hotel aan de Vrijdagmarkt hebben ze nog precies één kamer. Mogelijk de laatste kamer in Brugge. Honderdvijfenzestig euro. Pfff. Er valt een stilte.

We beginnen tegelijkertijd weer te praten, ik zeg nou okee dan terwijl zij zegt honderdvijfenvijftig euro. Oh, nou okee dan. Ik ben het ook zat, ik moet nog eten, en drinken. En relaxen.


Het is best een mooie kamer, en dat mag ook wel. Ik bel Raymond dat hij niet meer hoeft te zoeken, douchen, omkleden, en om half tien ga ik eindelijk de stad in. Ik zie hier en daar bordjes 'gesloten' bij eettentjes, en bij eentje die nog open lijkt word ik gelijk weer naar buiten gedreven. Ik vraag, vol? Hij zegt ja. Ik zeg of bent u gesloten, hij zegt ja. Okee okee ik ga al weer. Het loopt tegen tien, misschien gaan ze allemaal zo dicht.

Op een terrasje op een pleintje kan ik toch nog terecht. Ik bestel eerst een Brugse Tripel (bier), en daar word ik wel heel slaperig van. Dan wat eten, een hammetje met mosterdsaus en zuurkool. Ik krijg een homp vlees waar een groot bot uit steekt, ziet er uit als iets dat Obelix net gevangen heeft. En best lekker.

Ik drink nog een koffie en dan gaan ze sluiten, dus ik verplaats naar het terrasje aan de overkant. Ik bekijk de bierkaart en onder de kop 'Trappisten' staan iets van acht namen. Hee, da's gek. Westvleteren staat er niet bij, en ik dacht dat er maar iets van zes of zeven trappisten in de wereld waren. Ik bestel een St. Bernardus, die hebben ze van de tap. Best lekker, maar als ik hem op heb vraag ik de serveerster toch even of dat nou een officiële trappist was. Nee, hij is 'trappist-achtig'. Hmm, maar op het menu staat 'ie onder het officiële trappisten-logo. Oh had meneer misschien iets anders besteld? Nee muts, ik wijs je alleen even op de blatante leugens in je menukaart. Okee dat zei ik niet, en ik ga ze niet aanklagen voor miljoenen, maar pff.

Verder zit ik best relaxt, maar ik val om van de slaap. Om half twaalf ga ik maar naar huis, en ik schrijf dit verslag nog even. Nou ja, in telegramstijl, ik was moe, ik heb het pas uitgewerkt toen ik het overtypte op de computer.

Ik besluit trouwens morgen gewoon in Brugge te blijven, ik wil wel even een dagje relaxen in plaats van de halve dag fietsen en dan de andere helft van de dag naar hotels te moeten zoeken, die toch allemaal vol zitten. Als ik morgen opsta regel ik als eerste een hotel, en dan kan ik verder de hele dag ontspannen op terrasjes en zo.

Je mag niet roken op de kamer, dus ik rook er eentje bij de afzuiging in het toilet, en ik ga slapen.

Woensdag 30 april (koninginnedag)

De dag begon slecht. Acht uur opgestaan (om acht uur), half tien klaar om te vertrekken, achterband leeg. Fuck. Bandenplakset opgezocht, band losgewerkt, geen lek gevonden. Maar toen ik 'em weer oppompte liep 'ie leeg bij het ventiel. Aha, het ligt aan het ventiel. Het hotel had geen fietspomp, dus met mijn kleine handpompje de band opgepompt, en het ventiel goed vastgedraaid. Achterband was een beetje zacht, maar hij hield het. Tijdens de werkzaamheden begon het trouwens alvast maar te regenen.

Verder, Zeeland doorgefietst. Tegen de wind in. Over deze dam en dat deltawerk, langs de zee, dus flinke wind. Tegen. Minder afstand afgelegd dan ik gedacht had. Op Schouwen-Duiveland nog volledig misgereden, waarom ze ook niet gewoon een bordje 'België' neer kunnen zetten.


Ongeveer halverwege op de oprit naar één van de dammen, ik geloof de Haringvlietdam, zit een wildrooster in het fietspad. Er staat een bordje bij: Skaters opgelet, wildrooster. Nu zal een skater die tegen dat heuveltje op aan het klimmen is niet snel verrast worden door dat wildrooster, maar de andere kant op, heuveltje af, mogen ze er wel een groot knipperend neon-ding bij zetten. Dus als ik er voorbij ben kijk ik achterom, toch nieuwsgierig, en inderdaad, geen enkel bordje. Het rooster zelf is ook moeilijk te zien, dus ik kan me best voorstellen dat een skater hier denkt dat 'ie lekker op volle snelheid af kan dalen. En dan ben je zo dood. Aanklagen. Miljoenen. Klootzakken.

Anyway, uiteindelijk kom ik om half zeven in Vlissingen aan. Oh ja, onderweg regende het af en toe. En de hele tijd harde wind tegen dus. Ik had gewoon naar Groningen moeten gaan.


Deze keer een hotel uit mijn boekje gekozen (Goedkoop Overnachten in Nederland), dat had ik eerder moeten doen. Ze hadden geen eenpersoons-kamers meer, dus ik moest een tweepersoons. Maar dan wordt het wel dertig euro. Holy shit, wat is een eenpersoons, vijftig cent?

Hotel Pension Wolff, de kamer is ongeveer net zo groot als die van gisteren. Je moet alleen op de gang douchen. Nou ja, in een douchecabine naast de gang.

Om de hoek is een broodjeszaak met een spreuk op de voorgevel: "Kwantiteit is kwaliteit." Um, okee. Dat wist ik niet.

Rond acht uur (gedouchet, omgekleed) de stad ingelopen. Naar de Boulevard, dat klonk wel goed, maar het leek er op dat hier geen enkel fatsoenlijk restaurant is. Uiteindelijk toch maar de sfeerloze koopgoot ingelopen, en daar achter bleek het echte centrum te liggen. Terecht gekomen bij restaurant Celtic Haven (klinkt goed), en was ook goed. Een Guinness natuurlijk, en Surf and Turf gegeten. Erg lekker. Vlees en vis. Na afloop uitgebreid whisky-advies gekregen (ze hadden een aardige kaart), en een Connemara besteld, uit Zuid-Ierland. En die was ook lekker. (Iets) meer betaald voor het eten dan voor het hotel, zo hoort het. Volgens de serveerster (en mede-eigenaar) trouwens is er in Nederland nog één ander Keltisch restaurant, in Alkmaar of Arnhem. In Alkmaar zou leuk zijn.

Daarna naar de overkant, Ierse pub the Wicked. Om in stijl te blijven. Had ze me aangeraden. Murphy's Stout gedronken, Jameson, t-shirt gekocht (ik ben toch een toerist), wat geluld. De treinen hebben een maand niet gereden maar nu gaan ze weer. Misschien kom ik hier weer terug als het tijd is om de trein naar huis te pakken (ben niet van plan helemaal terug te fietsen).

Tja en toen teruggegaan naar het hotel, dit geschreven, en om half een gaan slapen. Denk ik. Moet nog komen.

Oh en veel chocola gekocht vandaag. Bij de enige twee tankstations in Zeeland.

Oh stats: 100 km gefietst, in 5:42, tussen 10:30 en 18:30.

Dinsdag 29 april

Gisteravond naar het toneelstuk van Cat geweest (afstudeeropdracht). Sidd. Was fantastisch. Na de tijd met de cast nog wat gaan drinken. Was gezellig.

Ik vertel u dit om even duidelijk te maken waarom ik vanmorgen deze reis aan moest vangen met een kater.

Oh even wat statistieken: 120 km gefietst, in 5:47 uur. Volgens de teller. Maar wel van 13:00 tot 21:15 onderweg geweest.

Okee, terug naar het begin. Om tien uur opgestaan, en ik wou om twaalf uur vertrekken. Dat werd een uur, moest nog pakken en dingen zoeken. Vlak voordat ik vertrok nog wat drama, onze verhuurster had een huisgenoot verzocht om maar andere woonruimte te zoeken, en hij was boos en liep te schreeuwen. Dus een huisgenoot minder.

Goed, om een uur dus vertrokken, en ja, verder gebeurde er niet zo veel. Zoals wel vaker. Gefietst. Aangekomen. Hotel gezocht. Gaan slapen. Einde.

Hoe deed Bob den Uyl dat toch? Allerlei dingen meemaken? Oh ja, alcoholisme. Nou ja dat niet alleen natuurlijk. Een recalcitrante persoonlijkheid helpt ook. En een soort van optimisme, de bereidheid om je steeds maar weer te laten teleurstellen door de mensheid.

Okee, het belangrijkste is verteld, op zich kan je nu ophouden met lezen. Ik kan alleen nog niet ophouden met schrijven, ik moet nog even alle saaie details opnoemen. Voor mezelf, om een herinnering te hebben of zo.



Om een uur dus vertrokken (jeez, ben ik daar nog maar?), en in Haarlem bij de ANWB twee wegenkaarten gehaald en een boekje Goedkoop Overnachten in Nederland. Ondertussen schrijf ik dit in een hotelkamer van 83,50. Hoera voor planning.

Doorgefietst naar Zandvoort, en langs de kust naar het zuiden. Een eindje voorbij Zandvoort eet ik een broodje haring bij een strandtent, en begint het te regenen. Dan zie ik mijn fiets omwaaien waarbij een stuk van de linkertrapper afbreekt. Hoera voor de elementen.

Er is gelukkig nog genoeg trapper over om hem makkelijk te kunnen blijven gebruiken, dus in mijn regenpak fiets ik verder, de duinen door. Door zweet, of condens, of condenserend zweet, is de binnenkant van mijn regenpak maar iets droger dan de buitenkant. Maar je doet hem toch ook weer niet uit. Iets droger is toch iets droger.

Na een tijdje houdt de regen weer op. En een tijd later begint het weer. En houdt het weer op, en begint het weer. Ik ga dat niet iedere keer opschrijven.

Ik fiets door Noordwijk (aan Zee), Katwijk a/z, Scheveningen. Vlak voor Hoek van Holland drink ik koffie. Jeeeeezes dit is echt saai.

Dan langs de Nieuwe Waterweg, is wel mooi. Zeeschepen, en de Stormvloedkering. Ja da's wel een groot apparaat. Ik heb geen foto gemaakt, zoek maar op Google.

Ondertussen val ik bijna om van de honger, al een hele tijd geen eetgelegenheid gepasseerd. Morgen proviand meenemen, chocola of zo. En andere dingen. En chocola.

In Maassluis maar een burger gegeten bij een snackbar. Ik wou eigenlijk een goed restaurant zoeken, ben tenslotte op vakantie, maar ja, dat omvallen.

Dan de veerpont genomen en doorgefietst naar Brielle, dat klonk wel historisch. Het is al kwart over negen. Hotel gevonden, was vol. Ander hotel gevonden, was leeg. 83,50 betaald. Verslag geschreven.

Ik was van plan nog een pilsje te drinken in de hotelbar, maar toen ik gedouchet en aangekleed was vielen mijn ogen bijna dicht en ging ik maar niet.

Oh ja, het is koninginnenacht. Fiets maar op de binnenplaats gezet.

Twaalf uur slapen. Om twaalf uur, bedoel ik. Ik zou ook wel twaalf uur kunnen slapen.


Oh trouwens bij de telefoon hangt een briefje met uitleg over hoe de telefoon werkt. Als je een andere kamer wilt bellen kan je gewoon het kamernummer draaien. Verder staat er een rijtje belangrijke nummers: 100 voor de receptie, 110 voor het kantoor, en het alarmnummer is 112. Okee nu ben ik nieuwsgierig. Als je 112 draait, krijg je dan de brandweer of kamer 112? Ik heb het later gecheckt, er is een kamer 112. En nagevraagd bij het personeel, hoe het werkt. Tja meneer voor een buitenlijn moet u eerst een nul draaien. God ik hoop dat iemand ze aanklaagt voor een paar miljoen. Zet zoiets dan even op dat briefje.

Voorwoord

Rest van de week vrij, ik fiets naar België.

Niet fietsen

Net vijf dagen vrij gehad (pasen en zo), leek me de ideale gelegenheid om op m'n fiets te stappen en maar te zien waar ik uitkom, maar het weer was absoluut waardeloos. Dus ik heb maar winterslaap gehouden.

Wat verdomd ironisch is, de hele winter heb ik lekker overal heengefietst, af en toe koude voeten maar verder geen probleem, maar de eerste dag van de lente en opeens is het buiten niet meer uit te houden van de kou en sneeuw en regen.

Oh, mijn fiets heeft nu een naam, met dank aan mijn neefje Bram: Vuurflits.

Need for Speed Recumbent

Wind mee, 50 km/u, check.

Hot Turkey

Hij Is Terug. Of Zij, ik weet nog niet of ik hem\haar\het een vrouwennaam ga geven. Nee, denk het niet. Eerder iets van The Annihilator, of Ground Force One, of iets dat een zestienjarige heavy metalfan zou kunnen waarderen. Ik denk er nog even over. 'Sinner Spirit' is ook geen slechte naam trouwens.

Anyway, hij staat weer veilig in de bijkeuken, met een paar strakke nieuwe fietstassen trouwens. Handig als ik es een meerdaagse tocht maak, voor bagage. En gelijk maar een bandenplakset en een ketting-reparatieset d'r bij gekocht. Tja, als het kalf gedempt is enz.

Dus, eindelijk weer een tochtje gemaakt. Ik heb 'em wel gemist, waarom iemand op een traditionele fiets zou willen zitten snap ik eigenlijk niet meer. Je zit niet comfortabel, het trapt niet lekker, en één windvlaag en je gaat alle kanten op, als je zo hoog zit.

Ik was trouwens wel weer enigszins aan mijn oude fiets gewend geraakt, bleek toen ik de naaf-versnelling een tandje hoger wou zetten. Het versnellings-bijstelding op mijn linker handvat was opeens weg. WAT DE HEL HEEFT 'IE 'EM STIEKEM VERWISSELD MET EEN IDENTIEKE FIETS MET MINDER VERSNELLINGEN oh nee het knopje zat aan het rechter handvat. Kalmeer. Diep ademhalen. Vliegjes weer uitspugen.

Ik heb trouwens Ted de Lange (van wie ik de fiets gekocht heb, in Medemblik) gezegd dat ik hem de link naar deze pagina zou sturen, dus Ted, als je dit leest, sorry dat ik je gelijk verdacht van dubieuze handelingen. Prima fiets, diverse keren korting gekregen, geen enkele reden voor beschuldigingen. Het leven is mooi met een ligfiets.

Okee, tijd voor een beschrijving van de reis, daar ging het tenslotte om hier.

Ten eerste kies ik natuurlijk precies weer een dag uit waarop het stormt. Tenminste, de storm was gisteravond, maar vandaag woei het nog behoorlijk. Misschien was het niet formeel een storm, maar het leek er sprekend op.

De eerste vraag die je je op zo'n moment stelt (na 'ben ik wel goed wijs', tenminste), is: mee of tegen? Gelukkig had ik hem grotendeels mee. Tenminste, een beetje schuin van opzij. Ik had gehoopt dat ik met wat hulp van de wind eindelijk de 50 km\u kon halen (tot nu toe is het record 49,5), maar dat zat er helaas niet in. Nou ja daar gaat het ook niet om.

Oh, tijd voor een foto. Kijk die windmolens tekeer gaan:
















Tijdens het maken van deze en volgende foto's woei het zo hard dat ik de camera nauwelijks stil kon houden, en ik kon niet zien wat ik fotografeerde. Dus ik ben al lang blij dat er iets op staat.

Over storm gesproken, ik ben een keer met Raymond van Amsterdam naar Volendam gewandeld, over de dijk, ook precies tijdens een storm. Een deel van de route die ik nu weer gefietst heb. In het begin regende het zo hard dat we volledig doorweekt waren, en toen de regen ophield woei het zo hard dat we binnen een uur weer volledig droog waren. Good times.

Om nog wat meer af te dwalen, een groot deel van deze route heb ik vroeger ook al eens geskate. Of ge-rollerblade, of ge-inline-skate, of whatever. Toen dat mijn ding was. In Medemblik overnacht, bij de chinees. Daarna vals gespeeld bij de Afsluitdijk, omdat ik wind tegen had. De bus genomen naar de overkant, de Afsluitdijk gedaan in tegengestelde richting met wind mee (ging erg lekker), en toen weer de bus genomen om toch aan de overkant te komen. Hee, het is niet alsof ik me aan een of andere regels moet houden.

De Afsluitdijk, dat moet ik ook nog eens doen op de ligfiets. Rondje IJsselmeer. Via Opperdoes (Raymond, die wil waarschijnlijk ook wel meefietsen), via Zwolle (Sander)... Dag of drie, vier, denk ik. 400 km zegt Google Maps, dus laten we vier dagen rekenen. Beetje relaxt. Je kan het wel helemaal macho in twee dagen doen, maar hoeveel lol heb je dan.

Right, ik dwaal weer helemaal af. Waar was ik. Net Medemblik uit, geloof ik. Langs Opperdoes, waar Raymond woont, tijd om even koffie te drinken, maar Raymond was net weg. Iets met bier, in Alkmaar. Dus, doorgefietst. Naar Hoorn.

Tja, verder gebeurde er niet zo veel. Ik dacht ik fiets langs het water, lijkt me wel mooi, maar ik zat steeds achter de dijk dus d'r viel niet zo veel te zien.
















Dus, doorgefietst naar Volendam, en ja het is een soort van Pavlov-reactie, in Volendam had ik weer zin in vis. Net als in Katwijk. Plus het was ongeveer etenstijd, dus bij Smit-Bokkum gegeten. Vis, natuurlijk. Gerookte zalm met tagliatelli, erg prettig. Nog een koffie met D.O.M., en weer onderweg.

Dan is het natuurlijk alweer donker, ik schijn altijd in het donker te fietsen. Vandaar ook de URL van deze pagina, een citaat van James Hurley in Twin Peaks. Ik kan hem niet vinden op internet, weet ook niet meer precies hoe 'ie ging, maar het kwam er op neer, hij vond het leuk om op de bergachtige bosweggetjes (bosachtige bergweggetjes) in het noorden van de VS de lichten van zijn motor uit te doen, and 'rocket blind into the night'. Of zoiets. Dus.

Disclaimer: Ik houd altijd mijn licht aan.
















Naar Amsterdam gefietst, en naar huis. Daar een White Russian gemaakt, opgedronken, blog getypt en gaan slapen. De Google Map doe ik morgen wel.

Update: Hier is de Google Map. Goedemorgen.

Klik hier voor interactieve kaart op Google Maps

Cold Turkey

Twee weken zonder ligfiets. Jezus man. (Hij staat bij de verkoper, in Medemblik, maar die stond op een beurs dus hij is nog niet gerepareerd.)

Ik denk dat ik 'em zaterdag weer op ga halen.

Tering wat een lang verhaal

Pfffffffffffffffffff...

Zaterdag naar Lelystad gefietst. Tenminste, grotendeels.

Het plan was om zaterdag naar Lelystad te fietsen voor de verjaardag van Eelco, blijven slapen, en zondag van Lelystad naar Opperdoes om 's avonds bij Raymond whisky te drinken en Wii te spelen. Daar ook blijven slapen, 's ochtends de trein naar mijn werk nemen en dinsdag mijn fiets weer ophalen uit Opperdoes.

Lelystad is 71,3 kilometer, volgens Google Maps. De route leek me behoorlijk simpel, eerst naar Muiden, dan de brug over de polder in, en in de polder is het gewoon een rechte lijn naar Almere en dan nog zo'n rechte lijn naar Lelystad. Ik bedoel, het is waarschijnlijk moeilijker om niet in Lelystad terecht te komen. Er is daar helemaal niets anders.

Maar dat viel behoorlijk tegen. 's Middags (zaterdag dus) rond vier uur vertrokken, naar Muiden. In Muiden even gestopt, om koffie te drinken. Even warm worden, het was behoorlijk fris. Toen nog naar een andere tent, want bij de eerste was de koffiemachine stuk en had ik maar een biertje genomen. Daarna ook wat gegeten in Muiden, dan hoefde ik niet in dat stomme Almere op zoek naar eten.

Uiteindelijk was ik anderhalf uur in Muiden geweest, dus het werd al een beetje laat. Maar het zou nog veel later worden.

In de omgeving van Muiden en Muiderberg verdwaald, natuurlijk. Waarom de ANWB niet gewoon een bordje 'Almere' neer kan zetten op een splitsing, ik weet het niet. Er was wel een weg die in de juiste richting ging, maar dat was een onverlichte weg zonder fietspad, dus daar had ik geen zin in. Dus een uur door de omgeving gefietst zonder bordjes tegen te komen. Dat wordt een beetje een terugkerend thema. Fuck de ANWB.

Na lange tijd toch de brug gevonden, met een bord erbij dat de brug afgesloten was. Tussen 06.00 en 22.00 ging er een pont, daarna een taxibusje. Gelukkig was het nog geen tien uur, ik geloof nooit dat mijn fiets in zo'n busje gepast had.

Om bij de pont te komen moest je de borden volgen, maar als je er ooit nog gebruik van moet maken dan zou ik de borden negeren en maar een beetje gokken (rij richting het water, zou ik zeggen) want met de borden kom je er niet. Eén van de borden stuurde me een kant op, en vijftig meter verder stond een bord dat ik alleen van de achterkant kon zien, dus niet op gelet, maar op de terugweg bleek dat die dus exact de andere kant op wees. Waar ik net vandaan kwam. En dus weer dat bord tegenkwam dat me weer terug stuurde. Inderdaad was er precies tussen die twee borden een zijstraat, die ik dus ook moest hebben. Al zeiden ze dat verder niet.

Dus met verdwalen, en wachten op de pont, weer aardig wat tijd verspeeld. Het was al een tijdje donker. Uurtje of acht zal het geweest zijn, ik had er al kunnen zijn.

Net na de pont was er nog even wat ANWB-humor, op één wegwijzer waren Almere en Lelystad precies in tegengestelde richtingen (??), en op een wegwijzer twintig meter verder waren ze opeens dezelfde kant op. Wat me ook een stuk logischer leek. Ik bedoel, het eerste bordje stuurde me terug de pont op zo'n beetje.

Verder was Almere prima te vinden, alleen op het eerste stukje hadden de planners blijkbaar geredeneerd dat de kortste afstand tussen twee punten een slalom is. Iemand had waarschijnlijk zeven koppen koffie op de kaart gezet, en daar hebben ze dan maar omheen gewerkt.

In Almere ging het ook een tijd goed, gewoon recht langs het spoor, met desondanks om de vijftig meter een bordje dat me vertelde dat Lelystad inderdaad nog steeds die kant op is. Ja bedankt, maar nu heb ik ze even niet nodig.

Maar na een tijdje, in Almere, stond ik opeens op een bouwterrein. En voorbij het bouwterrein, geen fietspad meer. En ook geen bordjes meer natuurlijk. Nou ja, ik weet nog steeds welke kant ik op moet, dan fiets ik wel langs de autoweg. Maar ja, de autoweg loopt niet dood na een kilometer. En het fietspad ernaast wel. Midden in een woonwijk, dus het lag ook weer niet voor de hand welke kant ik op moest. Ik kwam één bordje tegen, met alleen Amsterdam erop. En inderdaad in de richting waar ik vandaan kwam. Ik nam dus een andere richting, en dat werd helemaal niks.

Ik stond even ergens te twijfelen toen er opeens een voorbijganger, nou ja voorbij ging dus. Dat was ook al een tijd niet meer gebeurd, dus ik vroeg hem de weg. Ik moest eerst een eind een andere kant op, gewoon in de richting van Lelystad fietsen was helemaal fout. Dan kwam ik bij een splitsing waar geen bordje stond, en linksaf het onverlichte bospaadje naar Lelystad op.

Ik fietste dus in het stikdonker, in het bos, zonder ook maar iemand tegen te komen, en precies op het punt waar ik het verst van de beschaving was, exact halverwege Almere en Lelystad, brak mijn ketting.

Tien uur 's avonds, was het al. Lelystad, 14 kilometer. Dus wat doe je dan. Geen voorbijgangers, geen plek waar een taxi kan komen, en ik laat zeker niet mijn fiets hier achter, dus maar lopen. Met de fiets aan de hand.

Bijna vier uur later, om kwart voor twee 's nachts, na nog in Lelystad verdwaald te zijn, waarom zouden ze ook een fietspad in een rechte lijn aanleggen als je ook door allerlei woonwijken kan dwalen, belde ik eindelijk bij Eelco aan. Die me om een of andere reden niet meer verwacht had. Ik was er ook achter gekomen dat ik zijn telefoonnummer helemaal niet heb. Dat soort dingen ontdek je pas midden in het bos.

Gelukkig ging het feest nog door tot een uur of half vijf, en na een aantal Jamesons was ik helemaal uitgeteld. Maar 't was wel gezellig.

Blijven slapen dus, en de volgende dag uitgeslapen. De fiets in Lelystad laten staan, en de trein naar Raymond genomen. Vanaf hier is het dus geen fietslog meer, maar ik vertel toch nog even verder.

Bij Raymond (en Candy) (en Madelief natuurlijk) dus gegeten, en gespeeld met de Wii, en whisky gedronken, en blijven slapen. Oh, en zijn ligfiets bekeken, is ook erg mooi. Ik heb hem niet geprobeerd, mijn benen deden pijn.

Maandagochtend met de trein naar het werk, en 's avonds de Nipo-bus geleend. In Lelystad mijn fiets opgehaald, en bij Raymond weer afgezet zodat hij hem in Medemblik bij de verkoper kan droppen voor reparatie. Toen eindelijk naar huis, daar was ik al sinds zaterdag niet meer geweest.

Helaas kon ik niet veel slaap inhalen, de Nipo-bus moest om acht uur 's ochtends weer terug zijn. Dus ik moest om zes uur opstaan ongeveer. Ja ik ontbijt en douche langzaam. En ik wist niet of ik files zou tegenkomen.

Dus om acht uur in Amsterdam had ik de hele dag voor me. Floris wou om half twaalf wel koffie drinken, dus tot die tijd ook maar, nou ja koffie gedronken. Hoewel het nog erg moeilijk is om in Amsterdam om acht uur 's ochtends koffie te vinden.

Met Floris gewinkeld en nog meer koffie, nou ja na een tijdje ging ik maar over op chocomel. Ik moet niet teveel caffeine hebben. Maar ik was wel een wrak, veel te weinig geslapen de laatste dagen. Rond vijf uur naar huis, was toch nog een lange dag, en op tijd naar bed. Maar ik moet eigenlijk nog steeds bijkomen. Ik ben ook oud, onderhand. Dus welterusten.

Oh ja, 't was in totaal 100 kilometer. In plaats van 71. Waarvan 20 gelopen.

Klik hier voor interactieve kaart op Google Maps

M

Duizend kilometer gefietst, in totaal. In precies 40 dagen, dus gemiddeld 25 km per dag. Wat precies de afstand naar mijn werk en terug is, trouwens.

Gemiddeld ongeveer 20 kilometer per uur denk ik, dus dan heb ik 50 uur gefietst.

Eigenlijk was ik alleen maar van plan naar de tandarts te fietsen, vanmorgen. Maar uiteindelijk heb ik toch weer 85 kilometer gefietst. Hoewel ik nauwelijks uit Amsterdam ben geweest.

Oh, ik heb een goedkope camera gekocht. Vanaf heden dus: weblog met plaatjes. Dat is trouwens nog best duur, een goedkope camera.

















Ik stond weer buiten na mijn tandartsafspraak (geen gaatjes), en ik had de hele dag voor me. En het was mooi weer, dus ik ben maar weer op de fiets gesprongen. Eerst een hele tijd door Amsterdam gezworven, camera gekocht op de Haarlemmerdijk, broodje haring gegeten op het Spui, la Chouffe gedronken op een terrasje in de Jordaan. Ja het was pas vroeg in de middag, maar hee, het is vakantie. Of tenminste, dinsdag.

Verder gefietst naar IJburg. Me beziggehouden met de vraag: is IJburg het Coney Island van Amsterdam? Antwoord: nee. Maar er zijn wel overeenkomsten.

Toen ik deze foto nam zag ik die twee kids helemaal niet, ik nam hem tegen de zon in. Ik denk dat ze mij ook niet zagen.


In IJburg nam ik een foto van Durgerdam,






en in Durgerdam nam ik een foto van IJburg.






In Durgerdam, een pittoresk plaatsje aan het IJ, koffie gedronken bij de Oude Taveerne. Dat is wel de ideale plek om buiten te zitten, het terras is op een steiger in het IJ.
















Volgens mij ben ik hier vele jaren geleden ook een keer geweest, met Martijn en Robert. Toen zaten we binnen, aan de bar. Ik vroeg aan de barkeeper waar de WC was, en hij zei 'die deur door, twee keer rechts en dan de eerste deur aan je rechterhand.' Ik ging door de eerste deur en stond opeens buiten. Rechts van me was weer een deur naar binnen, en toen ik die door ging stond ik weer binnen tegenover de grijnzende barkeeper. En naast me inderdaad de WC-deur. Robert en Martijn hebben me toen ook flink uitgelachen.


Ik ben nog even langs Schellingwoude gefietst, dat klonk wel Nescio. Als ik 't nu opzoek op internet en in mijn boekenkast blijkt dat deze hele omgeving in veel van zijn verhalen terugkomt. In de bundel 'Boven het Dal' staat bijvoorbeeld een verhaal getiteld 'Buiten-IJ'. Da's hier.

Naar huis gefietst via Brouwerij 't IJ, en nog een Columbus gedronken. En toen was de dag wel voorbij.

Klik hier voor interactieve kaart op Google Maps

Meetagalactic Llama's

Ik denk dat ik maar eens een goedkoop fototoestel koop. Om goedkope foto's te maken.

En ik moet ook weer eens een goedkope film maken trouwens.

Snake Beans and a Red Nam Jim

Vandaag (gisteren) eerst wat onderhoud gepleegd. Ik heb de versnelling bijgesteld, want die was een beetje verneukt sinds ik vorige week over een spoorrail uitgleed (blijkbaar zijn die kleine wieltjes daar gevoeliger voor dan een gewone fiets), en een van de remmen gerepareerd. Dat wil zeggen, geprobeerd te repareren.
Uiteindelijk heb ik het gerepareerd alleen door er naar te kijken. Ik probeerde de rem, deed het inderdaad niet, dus ik haal mijn gereedschap, kijk er nog eens goed naar, en probeer hem nog maar eens. En toen deed 'ie het wel. Zomaar. Ik heb er niks aan gedaan. Dreigen met gereedschap, dat werkt dus.

Vanmiddag rond vier uur vertrokken, zonder enig doel in gedachten. Richting Spaarndam gefietst (direct om de hoek twee andere ligfietsers tegengekomen), en verder richting IJmuiden. Iets voor IJmuiden zag ik een bordje 'natuurgebied Zuid-Kennemerland', dus daar maar in gegaan. Dat was een goed idee. Uiteindelijk in de duinen terecht gekomen, dat fietst heel mooi. Zon in de zee zien zakken bij Zandvoort, en in de schemering weer de duinen in gegaan, naar Noordwijk aan Zee. Langzamerhand werd het donker, en dat is een leuke ervaring. Die duinpaadjes zijn volledig onverlicht, en je waant je mijlen van de beschaving. Behalve dat er natuurlijk een beschaafd verhard fietspad ligt.

In Noordwijk aan Zee wat rondgekeken naar een plek om wat te eten, maar het leek me allemaal een beetje, kweenie. Toeristisch of zo, voor de wat rijkere toerist. En er was geen visrestaurant open, en ik had zin in vis. Je bent aan zee of je bent het niet. Gelukkig zag ik een bordje Katwijk (3,3 km), en Katwijk klinkt wel alsof ze er vis hebben.

Dus weer de duinen ingejakkerd, inmiddels in het stikdonker. De maan was een dunne sikkel, maar de rest van de maan was ook redelijk goed te zien. En de reflectie van de maan in de zee, als ik de zee zag.

In Katwijk het lokale visrestaurant geprobeerd, klonk wel goed, maar ze waren vol, ik had moeten reserveren. Of misschien had ik me moeten scheren, je weet het niet. Ik ben in ieder geval maar huiswaarts gekeerd, in de hoop onderweg nog iets te eten te vinden.

Dat viel de eerste vijftig kilometer of zo wat tegen, en intussen had ik behoorlijk trek en koude voeten. Een warme koffie was ook niet weg. Uiteindelijk kwam ik in Heemstede langs een restaurant met het opschrift 'Modern Australian Cuisine'. En het zag er voor de rest ook wel aanlokkelijk uit.

Korte restaurantrecensie: Southern Cross in Heemstede is een leuk restaurant. Lekker eten, interessante menukaart, goede bediening en betaalbaar. Einde recensie.

Een beetje suf van het eten en een Lagavulin whisky het laatste stuk naar huis gefietst. Kwart over twaalf thuis, 110 km gefietst. Weblog opgericht.

(Google Maps kent alleen maar autowegen, maar ik ben natuurlijk op de heenweg strak langs de kust gereden.)

Klik hier voor interactieve kaart op Google Maps