Aanvulling op de vorige post

.

Ik ben maar op Twitter gegaan, kan ik daar mooi iedere idiote gedachte die er in mijn hoofd opkomt gelijk op internet gooien. En dan kunnen andere mensen het ook makkelijker negeren, da's een groot voordeel ervan. Ik verwacht ook niet dat het iemand wat boeit wat ik van minuut tot minuut doe, maar ik vind het wel lekker om het toch even van me af te kunnen schrijven.

Okee dit heeft echt niks met fietsen te maken. Sorry. Dit soort onzin komt dus voortaan alleen op Twitter, dan hoeft het hier niet.

.

Nog even achteraf

.

Ik stond net bij de shoarmatent, er gebeurden wat kleine dingen en ik stond al te bedenken hoe ik dat in mijn blog ging zetten. Oh nee, ik ben niet meer aan het fietsen. Pff ik moet ook niet zo iemand worden die iedere kleine gebeurtenis gelijk op d'rlui weblog zet, alsof het allemaal heel boeiend is. Of ben ik al zo iemand?

Zo, even een paar foto's toegevoegd aan het vakantieverhaal.

Hier geldt trouwens ook weer, het is waarschijnlijk beter als je begint met lezen bij het begin, donderdag 25 september (klik hier), en niet direct hieronder bij het einde. Tegen het eind begin ik namelijk af en toe behoorlijk oeverloos te bazelen, dat komt omdat ik dan met mijn laptopje de hele dag in de stad rondhang en niet veel beters te doen heb dan iedere idiote gedachte die in mijn hoofd opkomt maar neer te typen. En volgens mij kan je daar beter langzamerhand naartoe werken dan zo middenin te vallen. Ach nou ja, doe ook maar waar je zin in hebt.

.

Vrijdag 5 oktober

.

Ik dwaal af

Als ik thuiskom begin ik een nieuw weblog (alweer): Wat is stom en waarom (waaromdan.blogspot.com). Kan ik me lekker afreageren op alles dat me irriteert. Ten eerste: Alles dat in tijdschriften staat. Daar staat zo veel onzin in. Daarna wellicht boekhandels, daar stond ik net en kreeg ik het idee. Kluun en Nicci French (vijfhonderd keer dezelfde, ze hadden er een muur van gebouwd), Arnon Grunberg en hoe heten ze, altijd alleen maar overal hetzelfde. Ze verdienen het pretentieuze imago niet meer dat ze toch nog hebben, alsof een boek lezen automatisch beter en intelligenter is dan alles dat de televisie kan laten zien.

Dat past ook allemaal in ons universele schuldgevoel, dat alles dat we doen altijd eigenlijk fout is. Ik zou meer moeten lezen, ik moet eigenlijk gezonder eten, vaker naar de sportschool, stoppen met roken, meer sociale dingen doen maar tegelijkertijd meer tijd voor mezelf nemen, bla bla bla bla bla.

Kijk, schuldgevoel kan best nuttig zijn, als het je stimuleert om iets te veranderen. Maar als je toch niet naar de sportschool gaat (wilt), niet stopt met roken, graag TV kijkt in plaats van te lezen, hou dan gewoon een keer op met dat schuldgevoel. Het heeft geen nut meer.

Als je wilt stoppen met roken, stop met roken. Maar blijf je niet tien jaar lang schuldig voelen als je toch niet stopt.

Ja nu denk je waarschijnlijk, hij heeft gelijk (want dat heb ik), ik zou me eigenlijk minder schuldig moeten voelen. Komt dat nog bij het rijtje. Ik moet meer dit, ik moet minder dat. Laat toch zitten. Relax. Of wees gespannen, als je dat liever doet. Whatever.

Even iets heel anders (maar weer eens), volgens mij is het de laatste tijd nogal onduidelijk wat het woord ironie eigenlijk betekent. Volgens Douglas Coupland is de betekenis van het woord in de laatste twintig jaar veranderd, in de Engelse taal tenminste. Ik heb nu een voorbeeld van wat ik vind dat het betekent.

Ik zat gisteravond in het restaurant, de Potkachel, en er stond ergens een verzoek om mijn mobiele telefoon uit te zetten. Dat wil ik best, maar ik heb dit toestel pas een week, ik heb het nog nooit uitgezet. Dus ik zat te knoeien met dat ding in het restaurant, maar er zit geen aan-en-uitknop op. dat gaat blijkbaar op een andere manier. Dus ik kon kiezen, een kwartier lang in een restaurant met mijn telefoon bezig zijn terwijl iedereen zich daar aan ergert, of het gewoon aan laten staan. Ik word toch nooit gebeld.

En volgens mij is dat ironisch, dat ik het beste in een restaurant mijn telefoon áán kan laten staan, zodat andere mensen er geen last van hebben.

Ik weet nu hoe het uit moet trouwens, je moet de 'ophangen' toets een tijdje vasthouden. Zo zet je het ook aan. Het ligt niet gigantisch voor de hand moet ik zeggen.

Oh ik zit nu in Maastricht, weer te typen op mijn laptop, het tweede terrasje al, best leuk. Ik heb geloof ik al iets gekocht, ben vergeten wat. Ja een kop koffie en een chocomel.

Drie uur, John Mullins Irish Pub

Net even voor tweejentwintig euro kaas gekocht, geiten-, abdij- en boeren-. Moet ik nog de hele dag mee lopen, hoop dat het niet smelt.

Ook drie boeken gekocht: the Island at the Center of the World, over Nieuw Amsterdam, the Red Button of Courage, en nog iets over hoe het Oosten het Westen ziet, iets van Al Qaida of zo.

Ik zat net even in een compleet lege kroeg, koffie verkeerd betekent daar blijkbaar dat je er iets vaag alcoholisch bij krijgt, in een klein glaasje met slagroom d'r op. Nou ja als je eenmaal iets "verkeerd" noemt kan je d'r alles mee doen natuurlijk, het blijft verkeerd.

Vijf minuten nadat ik zat werd de kroeg opeens overspoeld met volk, de ambtenaren van het gewest van het nogwat hadden een dagje uit, en één van hen stond me nogal aan te staren, en knoopte een gesprek aan. Een oudere man.

Het bleek dat hij woont tegenover het adres waar ik vannacht geslapen heb, in de Lindenstraat in Terblijt. Hij was aan het uitleggen waar hij woonde en hij kwam steeds dichter en dichter bij. Ook letterlijk trouwens, hij hing bijna tegen me aan. Ik had bij de overburen overnacht? Ik had ook wel bij hem mogen slapen, voor gratis. Dat heb ik weer. Waarom zijn dat nooit mooie vrouwen die dat doen. Nou ja dan zou ik het ook niet vertrouwen.

In de Smoking Room van John Mullins, vier uur

Zitten er twee Almeloërs hier. Eentje had een tijd in Maastricht gewoond, dus ik vroeg hem of er nog iets is dat ik absoluut moet zien. Ze denken een tijdje na, dus het zal wel niet zo boeiend zijn. Oorlogsbegraafplaats Margraten, maar dat is een kwartier met de auto, en het regent weer. Jammer, dat was wel een Bob den Uyl-achtig uitje geweest.

En de barkeepermevrouw, zit er ook af en toe bij als ze niks te doen heeft.

Kwam ze er net bij zitten toen ik dat typte, de barkeeper / leuke vrouw. Ze bevestigde dat mijn pastelkleurige laptopje er inderdaad wel interessant uitziet. Da's meegenomen. Maar toen ik mijn vriendin noemde was ze binnen een seconde weg. Nou ja er kwam ook een klant binnen geloof ik. Maar ik moet het nog een beetje leren, dat onschuldig flirten (onschuldig! echt waar! anders schrijf ik er hier niet over, toch).

Ik ga even wat eten. Gehaktballetjes, met Cheddar erin of zo. En nog een Kilkenny. Ze hebben een indrukwekkende whiskykaart trouwens. Uitgesplitst naar Highland Lowland Speyside wat is het allemaal, Auschgentoghchsjes hoe schrijf je dat, en vanalles. Misschien neem ik er ééntje na het eten, als ik hier kan pinnen.

Kwart voor zes, John Mullins, Smoking Room

Gehaktballetjes met Cheddar gegeten. Honger bestreden. Ik zat hier net met een Schot en iemand met een sterk Schots accent die zei dat 'ie Frans was. De Schot ging weg en ik zeg, jij klinkt niet Frans. In het Engels. Hij zegt I can do ze French accent if you like, maar ik kan ook gewoon Nederlands. En Noors, vijf talen in totaal. Vloeiend. Hij was eigenlijk in Roermond geboren, maar in tien landen gewoond.

Ook in Schotland, dus hij heeft me een whisky aangeraden (Dalwhinnie), en nog zevenentwintig andere als ik ooit in Schotland ben. Daar kan je ook mooi fietsen zei 'ie. Goed idee.

Stag's Breath, is whiskylikeur met honing. Ik zal es kijken als ik daar ben. Ik heb nu maar een Dalwhinnie voor me trouwens, en een koffie verkeerd.

Maastricht Centraal Station, rond half zeven

Er staat een jonge vrouw met een kort rokje op een ventilatierooster voor het station, precies die klassieke scène van Marilyn Monroe. In Some Like It Hot denk ik. Ik kijk naar het tafereel en herken Marilyn, en ik grijns. Dat ziet ze en het lijkt wel alsof ze precies weet wat ik denk want ze trekt gelijk haar rokje recht. Of misschien keek ik gewoon te veel naar haar benen.

De trein vertrekt. Ik ga naar Utrecht, naar mijn vriendin, afkicken van de vakantie.

Oh ik heb volgens de teller zeshonderd kilometer gefietst, en daar heb ik dertig uur over gedaan. Het totaal is nu bijna zesduizend kilometer.

.

Donderdag 2 oktober

.

Grubbenvorst, tien uur sogges

Ja ik heb nu helemaal geen zin in ijs natuurlijk. Ik zit buiten, maar het is knap fris. Ik was hier voor tienen, en op een bordje stond tien uur open, dus ik ben maar op het terras gaan zitten.

Tja verder nog niks meegemaakt. 't Is nog vroeg.

Roermond, twee uur

Ik ben zo'n beetje de enige die nog op een terrasje zit, mijn twee terrasgenoten zijn net naar binnen gegaan toen de zon achter een wolk verdween. Het weer is wel aardig vandaag trouwens. Droog i.i.g.

Oh ik ben vergeten te vertellen dat ik een paar dagen geleden 54 kilometer per uur ging, van een heuvel af, zonder te trappen. Ja dat interesseert jou niks natuurlijk, maar ik wil het graag vertellen. Zo hard ben ik nog niet eerder gegaan.

Wat ook lekker is: als je op een bospaadje rijdt (bij Apeldoorn was het geloof ik), en je bent al een kwartier zwaar aan het trappen ook al is aan het weggetje en de bomen ernaast niet te zien dat je een heuvel op gaat, en dan, dat je vanzelf steeds harder en harder gaat. En even rustig achterover kan gaan zitten en kijken hoe lang het aanhoudt. Terwijl het weggetje nog steeds keurig recht lijkt.

Alleen staat er dan onderaan het heuveltje altijd weer een slagboom of een gezin met een kinderwagen, even uitvieren gaat bijna nooit op een of andere manier.

Vanmorgen heb ik trouwens wel vijf adressen in Maastricht gebeld voordat ik er één had (buiten Maastricht, in Berg en Twijfel of hoe heet het precies) die niet vol zat. Blijkbaar is een donderdag buiten het seizoen in Maastricht toch nog moeilijk.

Kwart voor vijf, Sittard

Ik was aan het fietsen, kwam er een andere fietser achterop, hij dreigde me in te halen dus ik bleef maar rechts houden op het smalle fietspaadje, blijft 'ie een kwartier lang vlak achter me hangen. Echt dicht tegen me aan, en ik bleef toch maar rechts houden dus ik moest ook extra opletten, nou ja hij werkte knap op mijn zenuwen.

En toen hoorde ik iets plasticigs. Ik dacht laat ik iets vallen, of laat hij iets vallen, nou ja ik heb niks dat kan vallen dus ik rij maar door. Als ik rem heb ik ook gelijk die mafkees over me heen waarschijnlijk.

Vijf minuten later voel ik eens naar mijn telefoon, inderdaad, was weg.

Dat was dus echt wel zijn schuld.

Aan de andere kant had ik nu een reden om om te draaien en van die mongool af te zijn.

Later passeerde ik een erg lelijk huis met een bordje "onze droom." Die arme mensen hadden een keer een nachtmerrie gehad over een heel lelijk huis, en jaren later wonen ze er zelf! Eng is dat.

Nu maar weer een terrasje, met een Chouffe Bok. Valt een beetje tegen.

Doorgefietst, met een beetje haast nu, ik zou voor zeven uur bij het slaapadres zijn. Dat haal ik wel denk ik, maar ik heb niet zo veel speling als ik dacht. Urenlang wind tegen, is het probleem.

Ik weet niet wat het is met Limburg, om de zoveel tijd staat er zo'n geblindeerd of dichtgetimmerd huis langs de weg met "Club Eva" d'r op of iets dergelijks. Men's Club, zaterdag en zondag swingers night. Ziet er allemaal heel dubieus uit. Ik geloof dat ze dat in België ook veel hebben.

"Onze droom" zag er ook een beetje zo uit. Dat wil je toch niet. Nou ja het is hun droom.

Ik moet naar Berg en Terblijt, en rond half zeven sta ik in Berg. Helaas is mijn bestemming in Terblijt, en dat is nog een kilometer of twee steil omhoog. Raar dat ze het dal "Berg" noemen trouwens. Ik fiets me een ongeluk in de laagste versnelling en ben nog net op tijd in Terblijt.

De accomodaties zijn idioot goed trouwens, voor zeventien euro per nacht. Ik heb nu een compleet huisje voor mezelf, met op de begane grond toilet en badkamer, en boven een kamer met zithoek, televisie en koffie- en theezetapparaat. En morgen uitgebreid ontbijt. Tenminste dat was het op de andere adressen.



Gegeten in de Potkachel iets verderop, was wel lekker. Franse kwiezien, geloof ik. Na het eten ga ik nog even in de rooklounge zitten (de Winston Churchillzaal), de eigenaar mag daar dan niet bedienen maar wel naast je komen zitten en dom lullen. Nou ja dat viel ook wel weer mee.

Toen ik binnenkwam had ik de TV uitgezet, maar even later komt een stel bouwvakkers binnen (volgens mij wordt het restaurant verbouwd, morgen beginnen ze weer om kwart over zes) en zet de TV op voetbal. Iedereen schijnt elkaar te kennen, het wordt gezellig, totdat een dame binnenkomt die er schijnbaar ook bij hoort, en zegt dat ze net ruzie heeft gehad met haar beide broers. Iedereen valt stil en volgens mij ben ik de enige die durft te grijnzen, ze zegt het zo plompverloren, maar ze wil het niet verder uitleggen. Ja dan komt de conversatie weer wat moeilijk op gang, maar na een tijdje loopt het wel weer.

Ik zit er trouwens compleet als buitenstaander bij en ik heb niet veel te zeggen, volgens mij vinden ze me een beetje raar. Of misschien is dat alleen mijn idee. Maar ik laat me niet kennen en bestel nog een pilsje, er is waarschijnlijk toch verder weinig te doen in dit dorp. Maar ik kom er toch niet echt tussen dus na dat pilsje ga ik ook maar.

Oh ja, "pemperen." Vluchtelingen en werklozen en criminelen en zo worden te veel gepemperd in dit land. Er was een Irakese vluchteling op een brug geklommen, in Nijmegen, en toen had het verkeer uren stil gelegen. En dat was heel erg, van dat verkeer.

Ja jezus, criminelen mag je van mij opsluiten, en werklozen aan het werk zetten voor zover dat gaat (vooral als ze kunstenaar zijn), maar als iemand uit een oorlogsgebied moet vluchten en dan geestelijk zo in de knoei raakt dat 'ie zelfmoord wil plegen, dan moet je even niet zeiken dat je wat later thuis komt hoor. Rij dan maar even om.

Vijf voor twaalf, ik ga zo slapen. Morgen een dagje Maastricht, en 's avonds naar mijn meisje. Dat is dan de afsluiting van de vakantie.

.

Nog een dag

.

Woensdag is het geloof ik, drie uur 's middags, Hertog Jan brouwerij, Arcen

Vanmorgen om half negen ontbeten, bedacht dat ik niet genoeg geld bij me had om te betalen voor de overnachtingen, en de pensionhouder had een afspraak dus dat werd een beetje stressen, ik stond op straat voordat ik er erg in had. En ik had nog geen overnachting voor vanavond geregeld, dus dat moest ik maar buiten doen.

Verder was de pensionhouder erg vriendelijk en toeschietelijk trouwens, ondanks dat hij een afspraak had schonk hij me nog eens koffie in en zei dat ik rustig aan mocht doen, dus ik neem hem niets kwalijk, maar uiteindelijk was ik toch een beetje gehaast en gestresst, en dan blijft dat meestal wel een tijdje hangen als ik zo de dag begin.

Ik kom nu een beetje tot rust, in de Arcense Stoombierbrouwerij. Tenminste, zo heette de Hertog Jan brouwerij vroeger. Nu zit er geen stoom meer in, denk ik.

Maar ik heb wel nog steeds een beetje het idee dat er nog een ander bier hier vandaan komt. Arcener iets, iemand een idee? Ik heb ook geen internetcontact hier.

Ik zit nu aan een Hertog Jan Bock. Ze hebben ook Lentebock, de grappenmakers.

Tijdje later: ik heb nu een Hertog Jan Weizener. Ik hou je op de hoogte. Ik zit hier wel verdomd goed trouwens, en mijn logeeradres is nog iets van een kwartiertje fietsen (Velden), dus ik blijf hier nog even. Je kan hier ook eten, en de kaart ziet er goed uit.

Statiegeld Pauwels Kwak glas: tien euro of uw linkerschoen.

De muziek is ook lekker. Antiek, tussen jaren zestig en tachtig ongeveer. Nu Crimson and Clover.

Iedere keer als ik even ga roken moet ik de deuren naar het terras van het slot halen, je kent dat systeem wel, van die tuindeuren met zo'n hendel en een stang, en die kan ik van buiten niet weer dicht doen. En het waait als een gek (het is met een klap herfst geworden, jesses wat een omslag), dus die deuren klapperen en waaien open als ik er niet met mijn hele gewicht tegenaan ga staan. Dus het is wat krampachtig roken.

The Mighty Quinn. Ik mag het wel hier.

Even met een inboorling gepraat, blijkbaar wordt Arcener in Breda gemaakt. De Drie Hoefijzers, iets met Oranjeboom, ik weet het niet. Ik wil het niet weten.

Fietsroute LF3 (a of b) gaat van Nijmegen naar Maastricht, via Venlo (zegt 'ie), misschien volg ik die morgen naar Maastricht. Maar dan komt er wel veertig kilometer bij of zo, ik vind die kortere afstanden ook wel even lekker.

Oh even gegeten trouwens, een Oerhammetje. Elders op deze site kan je lezen dat ik in Brugge ook een hammetje at, ik maak maar een label “hammetje” denk ik. Ook deze was lekker, hetzelfde idee als die Belgische. Op zuurkool, met mosterdsaus of zo. En weer een ongegeneerde klont vlees met een bot eruit. Lentebock bij gedronken.

Silence is Golden. Nu overdrijven ze een beetje.

Koffie gedronken, nog een Bock (herfst), die was het lekkerst, en naar het pension gefietst. Gedouchet, en tegen half acht nog even weer de deur uit gegaan.

Ik was half van plan om naar Venlo te gaan (ik zit in Velden, dat ligt er dicht bij), maar het regent weer en ik was wel moe dus ik ben maar ik Velden gebleven. IJscoupe gegeten met prijswinnend abrikozen-ijs en warme abrikozencompote, en abrikozen d'r bij ook nog, was wel aardig. In Grubbenvorst, of een dergelijke vergezochte naam, aan de andere kant van het pontje hier, schijnt een erg goede ijszaak te zitten, daar fiets ik morgen maar langs.

Nog een Irish Coffee, dan val ik bijna in slaap dus half tien zit ik in het pension dit nog even te typen.

Ik ga logo's ontwerpen voor fictieve producten denk ik. Lijkt me leuk. Bier, sigaretten, kauwgom.

.