Cold Turkey

Twee weken zonder ligfiets. Jezus man. (Hij staat bij de verkoper, in Medemblik, maar die stond op een beurs dus hij is nog niet gerepareerd.)

Ik denk dat ik 'em zaterdag weer op ga halen.

Tering wat een lang verhaal

Pfffffffffffffffffff...

Zaterdag naar Lelystad gefietst. Tenminste, grotendeels.

Het plan was om zaterdag naar Lelystad te fietsen voor de verjaardag van Eelco, blijven slapen, en zondag van Lelystad naar Opperdoes om 's avonds bij Raymond whisky te drinken en Wii te spelen. Daar ook blijven slapen, 's ochtends de trein naar mijn werk nemen en dinsdag mijn fiets weer ophalen uit Opperdoes.

Lelystad is 71,3 kilometer, volgens Google Maps. De route leek me behoorlijk simpel, eerst naar Muiden, dan de brug over de polder in, en in de polder is het gewoon een rechte lijn naar Almere en dan nog zo'n rechte lijn naar Lelystad. Ik bedoel, het is waarschijnlijk moeilijker om niet in Lelystad terecht te komen. Er is daar helemaal niets anders.

Maar dat viel behoorlijk tegen. 's Middags (zaterdag dus) rond vier uur vertrokken, naar Muiden. In Muiden even gestopt, om koffie te drinken. Even warm worden, het was behoorlijk fris. Toen nog naar een andere tent, want bij de eerste was de koffiemachine stuk en had ik maar een biertje genomen. Daarna ook wat gegeten in Muiden, dan hoefde ik niet in dat stomme Almere op zoek naar eten.

Uiteindelijk was ik anderhalf uur in Muiden geweest, dus het werd al een beetje laat. Maar het zou nog veel later worden.

In de omgeving van Muiden en Muiderberg verdwaald, natuurlijk. Waarom de ANWB niet gewoon een bordje 'Almere' neer kan zetten op een splitsing, ik weet het niet. Er was wel een weg die in de juiste richting ging, maar dat was een onverlichte weg zonder fietspad, dus daar had ik geen zin in. Dus een uur door de omgeving gefietst zonder bordjes tegen te komen. Dat wordt een beetje een terugkerend thema. Fuck de ANWB.

Na lange tijd toch de brug gevonden, met een bord erbij dat de brug afgesloten was. Tussen 06.00 en 22.00 ging er een pont, daarna een taxibusje. Gelukkig was het nog geen tien uur, ik geloof nooit dat mijn fiets in zo'n busje gepast had.

Om bij de pont te komen moest je de borden volgen, maar als je er ooit nog gebruik van moet maken dan zou ik de borden negeren en maar een beetje gokken (rij richting het water, zou ik zeggen) want met de borden kom je er niet. Eén van de borden stuurde me een kant op, en vijftig meter verder stond een bord dat ik alleen van de achterkant kon zien, dus niet op gelet, maar op de terugweg bleek dat die dus exact de andere kant op wees. Waar ik net vandaan kwam. En dus weer dat bord tegenkwam dat me weer terug stuurde. Inderdaad was er precies tussen die twee borden een zijstraat, die ik dus ook moest hebben. Al zeiden ze dat verder niet.

Dus met verdwalen, en wachten op de pont, weer aardig wat tijd verspeeld. Het was al een tijdje donker. Uurtje of acht zal het geweest zijn, ik had er al kunnen zijn.

Net na de pont was er nog even wat ANWB-humor, op één wegwijzer waren Almere en Lelystad precies in tegengestelde richtingen (??), en op een wegwijzer twintig meter verder waren ze opeens dezelfde kant op. Wat me ook een stuk logischer leek. Ik bedoel, het eerste bordje stuurde me terug de pont op zo'n beetje.

Verder was Almere prima te vinden, alleen op het eerste stukje hadden de planners blijkbaar geredeneerd dat de kortste afstand tussen twee punten een slalom is. Iemand had waarschijnlijk zeven koppen koffie op de kaart gezet, en daar hebben ze dan maar omheen gewerkt.

In Almere ging het ook een tijd goed, gewoon recht langs het spoor, met desondanks om de vijftig meter een bordje dat me vertelde dat Lelystad inderdaad nog steeds die kant op is. Ja bedankt, maar nu heb ik ze even niet nodig.

Maar na een tijdje, in Almere, stond ik opeens op een bouwterrein. En voorbij het bouwterrein, geen fietspad meer. En ook geen bordjes meer natuurlijk. Nou ja, ik weet nog steeds welke kant ik op moet, dan fiets ik wel langs de autoweg. Maar ja, de autoweg loopt niet dood na een kilometer. En het fietspad ernaast wel. Midden in een woonwijk, dus het lag ook weer niet voor de hand welke kant ik op moest. Ik kwam één bordje tegen, met alleen Amsterdam erop. En inderdaad in de richting waar ik vandaan kwam. Ik nam dus een andere richting, en dat werd helemaal niks.

Ik stond even ergens te twijfelen toen er opeens een voorbijganger, nou ja voorbij ging dus. Dat was ook al een tijd niet meer gebeurd, dus ik vroeg hem de weg. Ik moest eerst een eind een andere kant op, gewoon in de richting van Lelystad fietsen was helemaal fout. Dan kwam ik bij een splitsing waar geen bordje stond, en linksaf het onverlichte bospaadje naar Lelystad op.

Ik fietste dus in het stikdonker, in het bos, zonder ook maar iemand tegen te komen, en precies op het punt waar ik het verst van de beschaving was, exact halverwege Almere en Lelystad, brak mijn ketting.

Tien uur 's avonds, was het al. Lelystad, 14 kilometer. Dus wat doe je dan. Geen voorbijgangers, geen plek waar een taxi kan komen, en ik laat zeker niet mijn fiets hier achter, dus maar lopen. Met de fiets aan de hand.

Bijna vier uur later, om kwart voor twee 's nachts, na nog in Lelystad verdwaald te zijn, waarom zouden ze ook een fietspad in een rechte lijn aanleggen als je ook door allerlei woonwijken kan dwalen, belde ik eindelijk bij Eelco aan. Die me om een of andere reden niet meer verwacht had. Ik was er ook achter gekomen dat ik zijn telefoonnummer helemaal niet heb. Dat soort dingen ontdek je pas midden in het bos.

Gelukkig ging het feest nog door tot een uur of half vijf, en na een aantal Jamesons was ik helemaal uitgeteld. Maar 't was wel gezellig.

Blijven slapen dus, en de volgende dag uitgeslapen. De fiets in Lelystad laten staan, en de trein naar Raymond genomen. Vanaf hier is het dus geen fietslog meer, maar ik vertel toch nog even verder.

Bij Raymond (en Candy) (en Madelief natuurlijk) dus gegeten, en gespeeld met de Wii, en whisky gedronken, en blijven slapen. Oh, en zijn ligfiets bekeken, is ook erg mooi. Ik heb hem niet geprobeerd, mijn benen deden pijn.

Maandagochtend met de trein naar het werk, en 's avonds de Nipo-bus geleend. In Lelystad mijn fiets opgehaald, en bij Raymond weer afgezet zodat hij hem in Medemblik bij de verkoper kan droppen voor reparatie. Toen eindelijk naar huis, daar was ik al sinds zaterdag niet meer geweest.

Helaas kon ik niet veel slaap inhalen, de Nipo-bus moest om acht uur 's ochtends weer terug zijn. Dus ik moest om zes uur opstaan ongeveer. Ja ik ontbijt en douche langzaam. En ik wist niet of ik files zou tegenkomen.

Dus om acht uur in Amsterdam had ik de hele dag voor me. Floris wou om half twaalf wel koffie drinken, dus tot die tijd ook maar, nou ja koffie gedronken. Hoewel het nog erg moeilijk is om in Amsterdam om acht uur 's ochtends koffie te vinden.

Met Floris gewinkeld en nog meer koffie, nou ja na een tijdje ging ik maar over op chocomel. Ik moet niet teveel caffeine hebben. Maar ik was wel een wrak, veel te weinig geslapen de laatste dagen. Rond vijf uur naar huis, was toch nog een lange dag, en op tijd naar bed. Maar ik moet eigenlijk nog steeds bijkomen. Ik ben ook oud, onderhand. Dus welterusten.

Oh ja, 't was in totaal 100 kilometer. In plaats van 71. Waarvan 20 gelopen.

Klik hier voor interactieve kaart op Google Maps

M

Duizend kilometer gefietst, in totaal. In precies 40 dagen, dus gemiddeld 25 km per dag. Wat precies de afstand naar mijn werk en terug is, trouwens.

Gemiddeld ongeveer 20 kilometer per uur denk ik, dus dan heb ik 50 uur gefietst.

Eigenlijk was ik alleen maar van plan naar de tandarts te fietsen, vanmorgen. Maar uiteindelijk heb ik toch weer 85 kilometer gefietst. Hoewel ik nauwelijks uit Amsterdam ben geweest.

Oh, ik heb een goedkope camera gekocht. Vanaf heden dus: weblog met plaatjes. Dat is trouwens nog best duur, een goedkope camera.

















Ik stond weer buiten na mijn tandartsafspraak (geen gaatjes), en ik had de hele dag voor me. En het was mooi weer, dus ik ben maar weer op de fiets gesprongen. Eerst een hele tijd door Amsterdam gezworven, camera gekocht op de Haarlemmerdijk, broodje haring gegeten op het Spui, la Chouffe gedronken op een terrasje in de Jordaan. Ja het was pas vroeg in de middag, maar hee, het is vakantie. Of tenminste, dinsdag.

Verder gefietst naar IJburg. Me beziggehouden met de vraag: is IJburg het Coney Island van Amsterdam? Antwoord: nee. Maar er zijn wel overeenkomsten.

Toen ik deze foto nam zag ik die twee kids helemaal niet, ik nam hem tegen de zon in. Ik denk dat ze mij ook niet zagen.


In IJburg nam ik een foto van Durgerdam,






en in Durgerdam nam ik een foto van IJburg.






In Durgerdam, een pittoresk plaatsje aan het IJ, koffie gedronken bij de Oude Taveerne. Dat is wel de ideale plek om buiten te zitten, het terras is op een steiger in het IJ.
















Volgens mij ben ik hier vele jaren geleden ook een keer geweest, met Martijn en Robert. Toen zaten we binnen, aan de bar. Ik vroeg aan de barkeeper waar de WC was, en hij zei 'die deur door, twee keer rechts en dan de eerste deur aan je rechterhand.' Ik ging door de eerste deur en stond opeens buiten. Rechts van me was weer een deur naar binnen, en toen ik die door ging stond ik weer binnen tegenover de grijnzende barkeeper. En naast me inderdaad de WC-deur. Robert en Martijn hebben me toen ook flink uitgelachen.


Ik ben nog even langs Schellingwoude gefietst, dat klonk wel Nescio. Als ik 't nu opzoek op internet en in mijn boekenkast blijkt dat deze hele omgeving in veel van zijn verhalen terugkomt. In de bundel 'Boven het Dal' staat bijvoorbeeld een verhaal getiteld 'Buiten-IJ'. Da's hier.

Naar huis gefietst via Brouwerij 't IJ, en nog een Columbus gedronken. En toen was de dag wel voorbij.

Klik hier voor interactieve kaart op Google Maps

Meetagalactic Llama's

Ik denk dat ik maar eens een goedkoop fototoestel koop. Om goedkope foto's te maken.

En ik moet ook weer eens een goedkope film maken trouwens.

Snake Beans and a Red Nam Jim

Vandaag (gisteren) eerst wat onderhoud gepleegd. Ik heb de versnelling bijgesteld, want die was een beetje verneukt sinds ik vorige week over een spoorrail uitgleed (blijkbaar zijn die kleine wieltjes daar gevoeliger voor dan een gewone fiets), en een van de remmen gerepareerd. Dat wil zeggen, geprobeerd te repareren.
Uiteindelijk heb ik het gerepareerd alleen door er naar te kijken. Ik probeerde de rem, deed het inderdaad niet, dus ik haal mijn gereedschap, kijk er nog eens goed naar, en probeer hem nog maar eens. En toen deed 'ie het wel. Zomaar. Ik heb er niks aan gedaan. Dreigen met gereedschap, dat werkt dus.

Vanmiddag rond vier uur vertrokken, zonder enig doel in gedachten. Richting Spaarndam gefietst (direct om de hoek twee andere ligfietsers tegengekomen), en verder richting IJmuiden. Iets voor IJmuiden zag ik een bordje 'natuurgebied Zuid-Kennemerland', dus daar maar in gegaan. Dat was een goed idee. Uiteindelijk in de duinen terecht gekomen, dat fietst heel mooi. Zon in de zee zien zakken bij Zandvoort, en in de schemering weer de duinen in gegaan, naar Noordwijk aan Zee. Langzamerhand werd het donker, en dat is een leuke ervaring. Die duinpaadjes zijn volledig onverlicht, en je waant je mijlen van de beschaving. Behalve dat er natuurlijk een beschaafd verhard fietspad ligt.

In Noordwijk aan Zee wat rondgekeken naar een plek om wat te eten, maar het leek me allemaal een beetje, kweenie. Toeristisch of zo, voor de wat rijkere toerist. En er was geen visrestaurant open, en ik had zin in vis. Je bent aan zee of je bent het niet. Gelukkig zag ik een bordje Katwijk (3,3 km), en Katwijk klinkt wel alsof ze er vis hebben.

Dus weer de duinen ingejakkerd, inmiddels in het stikdonker. De maan was een dunne sikkel, maar de rest van de maan was ook redelijk goed te zien. En de reflectie van de maan in de zee, als ik de zee zag.

In Katwijk het lokale visrestaurant geprobeerd, klonk wel goed, maar ze waren vol, ik had moeten reserveren. Of misschien had ik me moeten scheren, je weet het niet. Ik ben in ieder geval maar huiswaarts gekeerd, in de hoop onderweg nog iets te eten te vinden.

Dat viel de eerste vijftig kilometer of zo wat tegen, en intussen had ik behoorlijk trek en koude voeten. Een warme koffie was ook niet weg. Uiteindelijk kwam ik in Heemstede langs een restaurant met het opschrift 'Modern Australian Cuisine'. En het zag er voor de rest ook wel aanlokkelijk uit.

Korte restaurantrecensie: Southern Cross in Heemstede is een leuk restaurant. Lekker eten, interessante menukaart, goede bediening en betaalbaar. Einde recensie.

Een beetje suf van het eten en een Lagavulin whisky het laatste stuk naar huis gefietst. Kwart over twaalf thuis, 110 km gefietst. Weblog opgericht.

(Google Maps kent alleen maar autowegen, maar ik ben natuurlijk op de heenweg strak langs de kust gereden.)

Klik hier voor interactieve kaart op Google Maps

Transsexual Outer Space Robots

Jeez, 'fietslog' is wel de saaiste titel ooit. Dat gaat nog veranderen.

Tja ik dacht laat ik mijn fietstochten neerschrijven, meer voor mezelf dan voor het publiek. Met mijn ligfiets dus, natuurlijk.

De eerste tocht was natuurlijk de dag dat ik 'em ophaalde uit Medemblik, begin Januari. Zeven uur onderweg, waarvan twee uur lang hopeloos verdwaald in Alkmaar en omgeving. Waardeloze bewegwijzering voor fietsers.

104 km was het geloof ik, zie hier de route. Via Opperdoes om bij Raymond koffie te drinken, en via Amsterdam om 's avonds met Aaron en Floris een pilsje te drinken. En via Alkmaar om aan mijn maagzweer te werken. Fokking idioten.

Klik hier voor interactieve kaart op Google Maps