Vrijdag 2 mei

Uitgeslapen tot tien uur, dan de Gouden Gids gepakt en een paar hotels gebeld, en alles zit voor vanavond ook al vol. Ik zou de hele dag kunnen zoeken om toch nog de laatste kamer te vinden, en natuurlijk weer meer te betalen dan ik van plan was, en onderwijl niet op een terrasje zitten met een pintje, maar fuck het. Ik ga wel terug naar Nederland, België zit blijkbaar vol.

Ik stap weer op mijn fiets (de band is natuurlijk weer leeg, en natuurlijk staat ook hier een bus met draaiende motor) en tijdens het fietsen overdenk ik mijn mogelijkheden. Ik wil niet weer de hele dag fietsen, ik wil een terrasje, dus eigenlijk is Vlissingen de beste optie. Maar als je je verheugd hebt op Belgisch bier in Brugge steekt Vlissingen toch wat schraal af, dus fuck het nogmaals, ik ga naar huis. Ik pak gewoon de trein in Vlissingen.

Ik verlaat Brugge in wat ik denk dat ongeveer de juiste richting is (het noorden), in de verwachting dat ik wel bordjes tegen zal komen om me te kunnen oriënteren. Nee dus. Tenminste, pas na tien kilometer staat er een bordje naar een heel klein plaatsje dat ik op de heenweg ook passeerde, dus dat komt dan weer goed uit (en blijkbaar had ik de richting goed gegokt), daar ga ik heen. Er loopt trouwens een vaart van Brugge naar Sluis ("Vaart van Brugge naar Sluis" heet 'ie) (oh volgens internet heet het de Damse Vaart) (ik zweer, op mijn kaart staat Vaart van Brugge naar Sluis), en aangezien ik naar Sluis moet kan ik die gewoon volgen. Maar dan moet ik 'm eerst vinden. De bordjes helpen niet, dus ik besluit even na te denken. Het is precies twaalf uur, dus de zon staat in het zuiden (toch?). Nederland is in het noorden, dus hop, mijn schaduw achterna. De volgende keer neem ik een kompas mee trouwens.

In de richting van mijn schaduw zie ik verderop een rij populieren zoals die op de heenweg langs de vaart stonden. Dus klaar, right? Rong.

Ik vind de vaart, niks aan de hand, en ik let verder niet op de zon. Het enige is dat het fietspad opeens aan de andere kant van de vaart is ten opzichte van de heenweg. Maar op de heenweg heb ik niet de hele vaart gevolgd, en hoeveel vaarten kunnen er zijn in dit gebied? Inderdaad, twee. (Ik moet toch wat vaker op de kaart kijken.) Deze staat loodrecht op de vaart die ik eigenlijk moest hebben.

Dus teruggefietst naar het kruispunt van de twee vaarten, en deze keer de juiste gevolgd. Hier stond trouwens om de kilometer een bordje doodlopende weg langs het pad, dus ik heb een tijd staan twijfelen, maar er gingen ook andere fietsers het pad in dus ik ben ze maar gevolgd.

Ondertussen moet ik trouwens iedere tien kilometer mijn achterband oppompen.

Sluis doorgefietst, daar zaten een heleboel toeristen op terrasjes. In Draaibrug wou ik even sigaretten halen, en drinken en zo. Ik fiets Draaibrug in, en tien seconden later fiets ik er weer uit. Okee het is een klein dorp, maar niet één winkel? Er is niet eens een kerk, ik wist niet dat dat bestond.

Doorgefietst naar Breskens (sigaretten gehaald in Oostburg), en toen kwam het einde van de reis wel erg in zicht, en het was erg zonnig trouwens, dus in Breskens nog even op een terras gezeten met een pilsje en een Irish coffee (achter elkaar, niet tegelijk). Maar toch, ik heb nog een dag terrasjes in Brugge tegoed. Of een vergelijkbare plaats.

Band opgepompt, veer naar Vlissingen, band opgepompt, trein naar Amsterdam, band opgepompt, naar huis gefietst. Onderweg nog een keer mijn band opgepompt. Elf uur 's avonds thuis.


Thuis een tijd geluld met Daniel, een Amerikaan, over fietsen. Hij was wel eens naar Middelburg gefietst. En ook een keer van L.A. naar San Francisco, in een week of zo. Volgens hem kon ik best de ligfiets meenemen naar Amerika, Californië bijvoorbeeld. Klinkt wel als een goed idee.

Zaterdag uitgeslapen.

Donderdag 1 mei (Hemelvaart)

Vanmorgen opgestaan. Dom natuurlijk. Maar wat moet je dan.

Mijn achterband was weer leeg. Op zich goed dat 'ie overdag niet leegloopt, alleen 's nachts. Dus fietspomp geleend, rond half tien trouwens. Ik pomp 'em op, en ik wil even luisteren of 'ie nou weer leeg loopt. Op dat moment parkeert er een busje naast me, en de bestuurder laat zijn busje EEN KWARTIER LANG met draaiende motor daar staan terwijl hij wat bestellingen aflevert of zo. Zo hoor ik geen flikker, dus ik wacht maar. Ik wist ook niet dat 'ie een kwartier weg zou blijven. Ik heb nog overwogen om gewoon zijn sleutel om te draaien, maar toch maar niet gedaan. Je weet nooit of 'ie niet net terug komt, en boos wordt.

HIJ boos? Jezus Christus.

Uiteindelijk ging hij weg, kon ik luisteren, was in orde, en ik kon vertrekken. Met het veer naar Breskens, en verder naar het zuiden. In Oostburg begint de regen neer te komen, maar ik ben net in Oostburg, dus ik ga binnen zitten met een koffie verkeerd. Anderhalf uur later regent het nog, dus ik besluit maar mijn regenpak aan te trekken en verder te fietsen. Vijf minuten later is het droog.


Ik kom nog door wat knusse plaatsjes, Aardenburg zag er geloof ik wel gezellig uit. Onderweg nog kangoeroe's gezien, een paar ezeltjes, en een ooievaar in een nest bovenop een gezellig wit huisje.

Dan eindelijk in België. Daar had ik gisteren al verwacht te zijn, als ik niet zo'n tegenwind had gehad. Ik besluit naar Brugge te gaan.


In België lijkt het landschap ineens een stuk mooier. Rond half zes ben ik in Brugge. Ik moet trouwens nu regelmatig mijn achterband opnieuw oppompen.

Ik besluit Raymond te bellen om hem te vragen een goedkoop hotel te zoeken op internet. Volgende keer zoek ik dat vantevoren uit, anders loop je maar te zoeken. Hij sms't er drie, ik zoek er twee op. Allebei vol. Het is Hemelvaart, en als ik de receptionist goed begrijp is de Dag van de Arbeid ook erg belangrijk in België, en omdat die samenviel met Hemelvaart hebben ze hem verplaatst naar morgen. Dus de Belgen hebben een lang weekend, en alle hotels zitten vol. En de winkels zijn morgen WEER dicht, dus ook de fietsenmakers. Voor mijn achterband.

De receptionist zoekt voor me in zijn computer naar een ander hotel, maar alles in de wijde omgeving zit vol. Terwijl ik met de receptionist praat belt Raymond, dus ik vraag hem over tien minuten terug te bellen.

Mijn beltegoed is trouwens op (stom stom stom), en in België verkopen ze geen Nederlandse KPN Prepay kaarten. Ik kan dus niet veel anders doen dan wachten tot Raymond weer belt, en hopen dat hij nog iets kan vinden. Die laat anderhalf uur op zich wachten, ik voel mijn kansen op een kamer langzaam verdwijnen. Als ze al bestonden.

Raymond belt en hij zoekt verder, en sms't wat adressen van hostels. Het zou toch wel heel handig zijn om te kunnen bellen, dus ik probeer nog een keer een telefoonkaart te krijgen, en de verkoper verkoopt me een simkaart met tien euro beltegoed van een Belgische provider. Maar dan heb ik dus een nieuw telefoonnummer, en kan ik mijn sms'jes niet meer zien. Ik bel Raymond met mijn nieuwe kaart, en vraag hem of hij telefoonnummers van die hostels naar mijn nieuwe nummer wil sms'en. Ondertussen herinner ik me wat adressen van hostels dus fiets ik daar maar heen. Vol, vol, vol.

Op zoek naar nog een hostel passeer ik nog wat hotels, dus probeer ik het daar nog even. Het loopt ondertussen al tegen half negen. In het NH hotel aan de Vrijdagmarkt hebben ze nog precies één kamer. Mogelijk de laatste kamer in Brugge. Honderdvijfenzestig euro. Pfff. Er valt een stilte.

We beginnen tegelijkertijd weer te praten, ik zeg nou okee dan terwijl zij zegt honderdvijfenvijftig euro. Oh, nou okee dan. Ik ben het ook zat, ik moet nog eten, en drinken. En relaxen.


Het is best een mooie kamer, en dat mag ook wel. Ik bel Raymond dat hij niet meer hoeft te zoeken, douchen, omkleden, en om half tien ga ik eindelijk de stad in. Ik zie hier en daar bordjes 'gesloten' bij eettentjes, en bij eentje die nog open lijkt word ik gelijk weer naar buiten gedreven. Ik vraag, vol? Hij zegt ja. Ik zeg of bent u gesloten, hij zegt ja. Okee okee ik ga al weer. Het loopt tegen tien, misschien gaan ze allemaal zo dicht.

Op een terrasje op een pleintje kan ik toch nog terecht. Ik bestel eerst een Brugse Tripel (bier), en daar word ik wel heel slaperig van. Dan wat eten, een hammetje met mosterdsaus en zuurkool. Ik krijg een homp vlees waar een groot bot uit steekt, ziet er uit als iets dat Obelix net gevangen heeft. En best lekker.

Ik drink nog een koffie en dan gaan ze sluiten, dus ik verplaats naar het terrasje aan de overkant. Ik bekijk de bierkaart en onder de kop 'Trappisten' staan iets van acht namen. Hee, da's gek. Westvleteren staat er niet bij, en ik dacht dat er maar iets van zes of zeven trappisten in de wereld waren. Ik bestel een St. Bernardus, die hebben ze van de tap. Best lekker, maar als ik hem op heb vraag ik de serveerster toch even of dat nou een officiële trappist was. Nee, hij is 'trappist-achtig'. Hmm, maar op het menu staat 'ie onder het officiële trappisten-logo. Oh had meneer misschien iets anders besteld? Nee muts, ik wijs je alleen even op de blatante leugens in je menukaart. Okee dat zei ik niet, en ik ga ze niet aanklagen voor miljoenen, maar pff.

Verder zit ik best relaxt, maar ik val om van de slaap. Om half twaalf ga ik maar naar huis, en ik schrijf dit verslag nog even. Nou ja, in telegramstijl, ik was moe, ik heb het pas uitgewerkt toen ik het overtypte op de computer.

Ik besluit trouwens morgen gewoon in Brugge te blijven, ik wil wel even een dagje relaxen in plaats van de halve dag fietsen en dan de andere helft van de dag naar hotels te moeten zoeken, die toch allemaal vol zitten. Als ik morgen opsta regel ik als eerste een hotel, en dan kan ik verder de hele dag ontspannen op terrasjes en zo.

Je mag niet roken op de kamer, dus ik rook er eentje bij de afzuiging in het toilet, en ik ga slapen.